Rekolekcje
„Na różańcowym szlaku – tajemnice radosne”
Wprowadzenie
Pięć miesięcy wędrowałem szlakiem radosnych tajemnic różańca. Był to czas intensywnych przeżyć. Codzienne medytacje i modlitwy, pytania i odpowiedzi, dziękczynienia i prośby. Jak zakończyć ten etap „różańcowego szlaku”? Trudno mi tak po prostu przejść do tajemnic światła. Nie umiem powiedzieć: „Zakończyłem rozważanie jednej części różańca, to rozpoczynam część drugą”. Muszę się chwilę zatrzymać, gdyż zbyt wiele się w tym czasie wydarzyło w mojej wierze i modlitwie, w moich spotkaniach z Jezusem i Maryją.
Wszystko w radosnych tajemnicach działo się w domu rodzinnym albo w świątyni czyli domu Bożym. Wszystko dotyczyło narzeczonych i małżonków, poczęcia dziecka i jego narodzin, przeżywania rodzicielstwa i trudu wychowania dziecka. W tych ludzkich sprawach był obecny Bóg, wszyscy się do Niego zwracali i w Jego obecności żyli. W czasie tych rodzinnych przeżyć powstały, jak to już było wspomniane, najpiękniejsze pieśni, do dziś obecne w liturgii Kościoła. Dlatego symbolem tych rekolekcji, widocznym na okładce, jest dom. Dom ludzki, lecz przeniknięty światłem obecności Boga.
Zbawcze wydarzenia, rozważane w radosnych tajemnicach różańca, niosą przesłanie dla wszystkich, którzy budują tu na ziemi swój dom i pragną, by on był szczęśliwym domem, którzy żyją w rodzinie i współtworzą tę rodzinną rzeczywistość, którzy starają się w tej codzienności życia dostrzegać obecność Boga.
Zatrzymuję się więc jeszcze przez jeden miesiąc przy tych cudownych wydarzeniach. Przeżywam rekolekcje, w których staram się objąć razem wszystkie pięć radosnych tajemnic różańca. W tych duchowych ćwiczeniach przyjmuję rytm pięciodniowy. Przez pięć dni odmawiam kolejno radosne tajemnice rozważając w nich jeden temat. Potem znów wracam do tajemnicy zwiastowania i przechodzę kolejne tajemnice aż do znalezienia Jezusa, ale tym razem przeprowadzam inną medytację. W ten sposób w ciągu miesiąca staram się głębiej przemyśleć, przemodlić i wprowadzić w swoje życie sześć tematów.
Część pierwsza – Medytacje o Bogu
Moją myśl kieruję najpierw ku Bogu. Tajemnica Wcielenia Syna Bożego jest bowiem początkiem nowego etapu objawienia się Boga człowiekowi. Objawia się Ojciec niebieski, objawia się Syn Boży i objawia się Duch Święty.
Istnieje w tym objawieniu pewna cecha charakterystyczna. Ojciec Święty Jan Paweł II opisał ją wyjaśniając działanie Ducha Świętego w życiu Maryi i Józefa, a także Elżbiety i Zachariasza: „W życiu tych świętych postaci zarysowuje się niejako paradygmat działania Ducha Świętego – wszechmocnej Miłości, która daje światło, siłę, pocieszenie, bodziec do działania. Ale paradygmat ten uwidocznia się jeszcze bardziej w życiu samego Jezusa, które pozostaje pod stałym wpływem i kierunkiem Ducha” (Audiencja generalna 19.09.1990).
Paradygmat oznacza pierwowzór, „modelowy” sposób myślenia i postępowania. Papież tak określa działanie Ducha Świętego w tajemnicy Wcielenia i początkach życia Jezusa. W podobny sposób można spojrzeć na objawienie się Ojca i Syna. Jest w tym objawieniu coś najbardziej pierwotnego, wpisującego się w porządek stworzenia. Boża tajemnica zostaje wyrażona językiem poczęcia i narodzin Dziecięcia, Jego wzrostu i wychowania, Jego odniesień do Matki i przybranego ojca, do sąsiadów i znajomych, w codzienności życia rodzinnego.
Medytacja 1: Ojciec – Dawca Życia
Medytacja 2: Syn – Emmanuel
Medytacja 3: Duch – Sprawca cudów
Część druga – Medytacje o rodzinie
Od medytacji o Bogu przechodzę do medytacji o rodzinie. Będzie to ciągle modlitewna medytacja, przeniknięta powtarzanymi „Zdrowaśkami” i innymi modlitwami.
Zaczynam od pytania: Jaka rodzina zostaje nam ukazana w zbawczych wydarzeniach, związanych z poczęciem, narodzinami i wzrostem Jezusa, Syna Bożego? Podobne pytanie postawił Ojciec święty Jan Paweł II na spotkaniu z rodzinami z całego świata w Roku Rodziny 8. października 1994 roku. Mówił: „Familia, quid dicis de te ipsa? (Rodzino, co mówisz sama o sobie?) Oto pytanie – pytanie, które domaga się odpowiedzi”.
Papież udziela odpowiedzi na to pytanie. Będę uważnie rozważał jego słowa w jednej z medytacji. Najpierw jednak chcę się zatrzymać przy Świętej Rodzinie z Nazaretu. Dopiero potem przejdę do spojrzenia na nasze rodziny. Ostatnia medytacja będzie refleksją nad znakami, które mogą ubogacić nasze codzienne życie z Bogiem, zarówno w osobistej relacji z Nim, jak też w rodzinnych spotkaniach.
Medytacja 4: Święta Rodzina
Medytacja 5: Moja rodzina
Medytacja 6: Tajemnica domu
Część trzecia – Rekolekcje we wspólnocie
Wspólnotowe rekolekcje poświęcone radosnych tajemnicom różańca trwają od piątku wieczorem do niedzieli do obiadu. Ich program obejmuje wprowadzenie, następnie zatrzymanie się przy dwóch głównych tematach, czyli medytacji o Bogu i medytacji o rodzinie, a także rozesłanie. Należy w nich przewidzieć odpowiednią ilość czasu na rozmowę w małych grupach, dzielenie się doświadczeniami, umacnianie więzów, łączących osoby idące tą samą drogą wiary, modlące się na różańcu.
W celebracji Eucharystii uczestnicy podejmują wszystkie funkcje liturgiczne, przeznaczone dla wiernych świeckich. Szczególną uwagę powinni zwrócić na modlitwę powszechną. Jest to bowiem służba modlitewna, a taką właśnie spełniają na co dzień członkowie Żywego Różańca.
Rekolekcje prowadzi kapłan z zespołem animatorów, którzy troszczą się o modlitwy i śpiewy, prowadzą spotkania w grupach i przygotowują z tymi grupami funkcje liturgiczne, podejmują swoje zadania w modlitwach porannych i adoracji, pomagają osobom, którym trudniej się odnaleźć w większej grupie rekolekcyjnej.
Propozycja programu rekolekcji
Wprowadzenie
Tajemnica Boga
Tajemnica rodziny
Rozesłanie