 |
ZELATOR marzec 2016 |
5 |
DNI SKUPIENIA ZELATORÓW
Już po raz drugi odbyły się dni skupienia zelatorów. Tym razem pielgrzymowaliśmy do kościołów jubileuszowych. Pierwsze spotkanie odbyło się w kościele Najświętszego Serca Pana Jezusa w Nowym Targu, następne w sanktuarium Bożego Miłosierdzia w Łagiewnikach, kolejne w sanktuarium Świętego Krzyża w Mogile oraz w kościele św. Piotra Apostoła w Wadowicach. Spotkania zakończyły się w parafii Najświętszego Serca Pana Jezusa i sanktuarium Matki Bożej Fatimskiej w Trzebini. Łącznie w dniach skupienia uczestniczyło około 440 zelatorów.
Tematyka spotkania była określona przez Nadzwyczajny Jubileusz Miłosierdzia. Rozważaliśmy znaczenie przechodzenia przez Bramę Miłosierdzia oraz rolę odpustów w życiu człowieka. Poniżej kilka myśli z tych rozważań.
Symbolika Bramy Miłosierdzia jest bardzo bogata. Ojciec Święty Franciszek zaprosił wszystkich członków Kościoła, aby pielgrzymowali do kościołów wyznaczonych przez biskupa i przechodzili przez tę świętą bramę. Zbliżając się do niej pamiętajmy o słowach Jezusa: „Ja jestem Bramą” (J 10,7). Spotkajmy się z naszym Panem i pozwólmy, aby On nas ogarnął swoją miłością.
Niezwykły dar odpustów
Warto zatrzymać się również przy tematyce odpustów. Na ten dar możemy spojrzeć w świetle słów św. Pawła Apostoła: „Niegdyś byliście daleko, teraz zaś staliście się bliscy” (por. Ef 2,13). Wszystkie dary, jaki przygotował dla nas Bóg, służą zbliżeniu się człowieka do Niego oraz ludzi między sobą. Ostatecznym celem człowieka jest pełny udział w życiu Boga, który jest jednością trzech Osób. Przez grzech człowiek oddala się od Boga i ludzi, przez przyjęcie Bożych darów, w tym również odpustu, staje się bliższy, umacnia jedność i pogłębia komunię.
Pierwszym krokiem na tej drodze zbliżania się do Boga jest odrzucenie grzechu. Stąd wymaganie spowiedzi i braku przywiązania do grzechu. Drugi dar, o którym mówimy przy odpustach, to Komunia Święta. Dzięki niej człowiek otrzymuje wyjątkową łaskę zjednoczenia z Jezusem mocą Ducha Świętego. Z darem tym łączy się następny, czyli łaska modlitwy w intencjach Ojca Świętego. Każda modlitwa jest łaską, ale kiedy człowiek modli się w zjednoczeniu z Ojcem Świętym i całym Kościołem, a swoją modlitwą ogarnia potrzebujących, bo takie intencje powierza nam Papież, jego modlitwa jest prawdziwą pomocą dla ludzi, a równocześnie umacnia jego jedność z Kościołem, czyli Ciałem Chrystusa. Bez tej komunii z członkami Ciała Chrystusowego nie jest możliwa autentyczna komunia z Głową Ciała, czyli samym Jezusem.
Czy człowiek, który przyjął dar przebaczenia grzechów, sakramentalną Komunię z Jezusem i łaskę modlitwy w intencjach Ojca Świętego, osiągnął już pełnię zjednoczenia z Bogiem i ludźmi? Choć otrzymał największe dary, to jednak proces pełnego zjednoczenia nie jest ukończony, gdyż pozostało w nas wiele skutków grzechu, wiele złych przyzwyczajeń i nieuporządkowanych przywiązań do spraw tego świata. Konieczna jest systematyczna praca nad sobą. Wszystkim, którzy ją podejmują Kościół ofiarowuje dodatkową pomoc – możliwość zyskania odpustu, który jest darowaniem kary za grzechy już odpuszczone. Inaczej mówiąc odpust jest pomocą w usuwaniu tego, co utrudnia nam pełne zjednoczenie z Chrystusem, gdyż to, co jest najgorsze w karze za grzech, to oddalenie od naszego Pana i Zbawiciela, oddalenie od Boga. Przyjmując dar odpustu jesteśmy mocniejsi, aby pokonać nasze słabości i głębiej zjednoczyć się z Bogiem.
Więcej myśli na ten temat można znaleźć w konferencji wygłoszonej na dniach skupienia zelatorów. Nagranie tej konferencji znajduje się na naszej stronie Dni skupienia zelatorów Żywego Różańca – 2016 .
ŻYWY RÓŻANIEC DLA MISJI
Żywy Różaniec od początku swego istnienia związany jest z misjami. Członkowie tej wspólnoty codziennie polecają Bogu papieską intencję ogólną i misyjną (zwaną obecnie ewangelizacyjną). To wspieranie misji przez członków Żywego Różańca może się jeszcze umocnić przez nową inicjatywę podjętą przez moderatorów Żywego Różańca z całej Polski wraz z Papieskim Dziełem Rozkrzewiania Wiary.
Informację o tej inicjatywie przekazał krajowy moderator Żywego Różańca, ks. Szymon Mucha, w miesięczniku „Różaniec” (nr 2/2016 z lutego br., s. 17). Była na ten temat mowa również podczas dni skupienia zelatorów archidiecezji krakowskiej. Wszyscy członkowie Żywego Różańca, którzy mają taką możliwość, są zaproszeni, aby złożyć ofiarę na potrzeby misji w wysokości 1 zł miesięcznie. Połowa tej sumy będzie przeznaczona na dzieła misyjne prowadzone przez diecezję, a druga połowa na wspólne ogólnopolskie dzieło. Może nim być budowa kaplicy lub szkoły albo inna forma pomocy dla krajów misyjnych.
Członkowie Komisji misyjnej zebrani 23 listopada 2015 w Częstochowie min. abp Henryk Hoser, bp Jerzy Mazur, bp Andrzej Jeż, bp Jan Piotrowski, bp Adam Szal, bp Józef Szamocki, bp Paweł Stobrawa wyrazili swoja aprobatę i chęć wspierania tego kierunku współpracy.
27 listopada w Częstochowie ks. abp Wacław Depo, metropolita częstochowski, opiekun Żywego Różańca z ramienia Konferencji Episkopatu Polski, zapoznał się z tym projektem i wyraził zadowolenie z podjęcia takiej inicjatywy.
Metropolita krakowski, ks. kard. Stanisław Dziwisz, również zaaprobował zaangażowanie się członków Żywego Różańca Archidiecezji Krakowskiej w to dzieło.
Zachęcamy więc do włączenia się w nie na miarę swoich możliwości. Zbieraniem ofiar zajmą się zelatorzy w ramach swoich róż. Ofiara jest dobrowolna, więc składają ją ci członkowie róż, którzy chcą. Zebrane ofiary zelator przekazuje Księdzu Proboszczowi z prośbą o przelanie ich na konto Kurii Metropolitalnej w Krakowie z dopiskiem „Żywy Różaniec dla misji” lub wpłaceniem do kasy Kurii z zaznaczeniem, że są to ofiary członków Żywego Różańca na misje.
ŚWIADECTWO
Otrzymaliśmy kolejne dwa świadectwa posługi zelatorów. Bardzo dziękujemy. Poniżej zamieszczone jest jedno z nich. Następne przekażemy w kolejnym numerze naszego małego pisma. Zachęcamy innych zelatorów, zarówno tych, którzy służą już dziesięciolecia, jak też tych, którzy dopiero zaczęli być zelatorami, aby podzielili się choćby krótką refleksją na temat tej posługi.
„Funkcję przejęłam od poprzedniej zelatorki Marii, którą miałam zastąpić na czas jej choroby.
Po powrocie do zdrowia zelatorka oświadczyła, że z obowiązków wywiązałam się dobrze i zaproponowała abym przyjęła tą funkcję. I tak od miesiąca października 2009 r. do obecnej chwili jestem zelatorką IV Róży Kobiet, a patronem naszym jest św. Ojciec Pio.
Róża moja nie była pełną, brakowało pięć osób, które dzięki Bogu i Matce Najświętszej udało mi się zaprosić do naszej wspólnoty różańcowej. Będąc zelatorką siódmy rok wiem, że to bardzo odpowiedzialna i czasem niełatwa posługa w Kościele. Moja praca w Róży obejmuje dbanie o całokształt naszej modlitwy, a w związku z tym o troskę, aby wszystkie członkinie były zawsze na tzw. zmiance różańcowej. Jeżeli zaistnieje sytuacja, że członkini jest nieobecna na zmiance kontaktuję się z nią doręczając jej tajemnicę do rozważania i modlitwy na dany miesiąc. Staram się, aby miesięcznik „Różaniec” docierał do poszczególnych członkiń. W dniu święta patronalnego zamawiam Mszę św. w intencji Róży za żyjących członków oraz w terminie późniejszym za członkinie, które Bóg powołał do wieczności. O terminach zamawianych Mszy św. jest informowana każda członkini Róży.
Ponadto staram się o pozyskanie nowych członków do tworzącej się Róży w mojej parafii. I choć często spotykam się z odmową nie przestaję szukać chętnych do modlitwy różańcowej. Nie wiem dlaczego parafianie nie chcą należeć do wspólnoty Żywego Różańca chociaż deklarują, że odmawiają różaniec. Cieszę się jednak, że mimo trudności mogę tą forma modlitwy służyć Matce Najświętszej” (Wiktoria).
ŻYCZENIA
Zbliżają się Święta Paschalne. Będziemy je przeżywać w Roku Miłosierdzia. Wraz z Radą Żywego Różańca życzę wszystkim zelatorom i członkom tej modlitewnej wspólnoty obfitych łask miłosiernego Boga. Bądźmy blisko Jezusa w Ogrójcu i na Golgocie, przy zmartwychwstaniu i przekazaniu Apostołom Ducha Świętego.
Ks. Stanisław Szczepaniec
Moderator Żywego Różańca w Archidiecezji Krakowskiej