MODLITWA
W PIERWSZĄ SOBOTĘ MIESIĄCA

79	kwiecień 2023

Do pobrania: DOCX ♦ PDF

Myśli do homilii

1.Okres Wielkiego Postu zbliża się ku końcowi. Rośnie intensywność naszych duchowych przeżyć. W minionych tygodniach rozważaliśmy mękę Jezusa podczas Gorzkich Żali i Dróg krzyżowych, podczas odmawiania różańca i indywidualnych medytacji. Jutro będziemy wsłuchiwać się w opis męki Pana odczytywany w czasie Mszy Świętej, a w Wielki Piątek będziemy przeżywać to misterium z jeszcze większym zaangażowaniem. Myśli wszystkich, którzy kochają Jezusa, biegną ku Niemu i przeżywają każde cierpienie, które Go dotyka. Bolesne jest już to, że arcykapłani i faryzeusze wydają polecenie – o czym przypomina dzisiejsza Ewangelia – aby każdy, ktokolwiek będzie wiedział o miejscu pobytu Jezusa, doniósł o tym, by można było Go pojmać. Godzina Jego męki się zbliża.

2. W pierwszą sobotę miesiąca staramy się wpatrywać w niepokalane Serce Maryi i uczymy się od Niej rozważania wszystkiego, co Jezus czynił i czego nauczał. Rozważanie Jego cierpienia ma pewne pierwszeństwo w stosunku do innych medytacji. Mówił On do św. Faustyny: „Jedna godzina rozważania mojej bolesnej męki większą zasługę ma aniżeli cały rok biczowania się aż do krwi; rozważanie moich bolesnych ran jest dla ciebie z wielkim pożytkiem, a mnie sprawia wielką radość” (Dzienniczek, 369). W męce Zbawiciela objawia się najpełniej Jego nieskończona miłość, Jego bezgraniczne miłosierdzie, a także Jego boska mądrość. Jest to mądrość, której nie może pojąć ktoś, kto nie uwierzył, że Jezus jest Synem Bożym. Przywódcy Izraela nie przyjęli Jego nauki i zdecydowali o pojmaniu Go.

3. Gdy wpatrujemy się w cierpiącego Zbawiciela, gdy słuchamy Ewangelii o Jego biczowaniu i cierniem ukoronowaniu, o Jego dźwiganiu krzyża i wielogodzinnym konaniu w okrutnej męce, często brak nam słów i rozważanie staje się bardziej kontemplacją. Wtedy usta milczą, a serce bije mocniej. Ono uczestniczy w tym, co przeżywa Jezus. Zapewne tak przeżywała mękę Syna Maryja. Nie znamy żadnego słowa, który by w tym czasie wypowiadała, ale nie mamy wątpliwości, że sercem była blisko Niego i trwała wiernie pod krzyżem. Z Nią chcemy przeżywać mękę i zmartwychwstanie Jezusa.

Medytacja o tajemnicach różańca

(Śpiew na wystawienie Najświętszego Sakramentu).

W: (Modlitwa Anioła z Fatimy): O Boże mój, wierzę w Ciebie, uwielbiam Ciebie, ufam Tobie i miłuję Ciebie. Proszę Cię o przebaczenie dla tych, którzy w Ciebie nie wierzą, Ciebie nie uwielbiają, nie ufają Tobie i Ciebie nie miłują. Trójco Przenajświętsza, Ojcze, Synu i Duchu Święty. W najgłębszej pokorze cześć Ci oddaję i ofiaruję Tobie Przenajdroższe Ciało i Krew, Duszę i Bóstwo Jezusa Chrystusa, obecnego na ołtarzach całego świata jako wynagrodzenie za zniewagi, świętokradztwa i obojętność, którymi jest On obrażany. Przez nieskończone zasługi Jego Najświętszego Serca i przez przyczynę Niepokalanego Serca Maryi, proszę Cię o łaskę nawrócenia biednych grzeszników.

P: Dziękujemy Ci, miłosierny Jezu, za modlitwę Anioła z Fatimy, którą stale powtarzamy. Modlimy się jego słowami wyrażając naszą wiarę i nadzieję, uwielbienie i miłość, przeproszenie i prośbę. Jednoczymy się w tej modlitwie z wszystkimi Aniołami i Świętymi, którzy w niebie uwielbiają Ciebie i nieustannie modlą się za nas. Jednoczymy się z Maryją, której miłość i świętość przewyższa doskonałością wszystkie stworzenia. Jej Serce jest niepokalane, wolne od grzechu i całkowicie oddane Tobie. Jednocząc się z mieszkańcami nieba wchodzimy w Wielki Tydzień, aby świętować tajemnicę zbawienia, a także by wynagradzać Tobie, o Panie, i Twej Najświętszej Matce, za grzechy nasze i całego świata. Otwieramy się na dar miłosierdzia, jaki nam ofiarowujesz. Ono kazało Ci przyjąć okrutną mękę i krzyż, abyśmy mogli z Tobą i w Tobie „stać się nowym stworzeniem” (por. 2Kor 5,17), „wybranym plemieniem, królewskim kapłaństwem, narodem świętym, ludem Bogu na własność przeznaczonym” (1P 2,9). Wsłuchując się w słowa Ewangelii mówiące o Twoich cierpieniach i Twojej śmierci krzyżowej, wyznajemy, że tylko w Tobie jest zbawienie i tylko Tobie możemy do końca zaufać.