 |
MODLITWA
|
Myśli do homilii
1.W przeżywaniu roku liturgicznego kończymy dziś czwarty tydzień okresu wielkanocnego. Nadal codziennie śpiewamy „alleluja” wielbiąc Boga w tajemnicy zmartwychwstania Chrystusa i słuchając słowa Bożego. W kolejnym fragmencie Dziejów Apostolskich słyszymy o dziełach, jakich dokonywał Bóg przez posługę Pawła i Barnaby. Taką skuteczność apostolskiej posługi zapowiadał Chrystus. Mówił: „Kto we Mnie wierzy, będzie także dokonywał tych dzieł, których Ja dokonuję”. Zapewniał nas również i to dwukrotnie: „O cokolwiek będziecie prosić w imię moje, to uczynię”.
2. W dzisiejszej refleksji nad niezwykłymi dziełami Boga cofnijmy się nieco wstecz, kierując uwagę ku św. Józefowi, którego dziś wspominamy i do którego w tym roku w sposób szczególny się modlimy. Wpatrujmy się w Maryję, którą czcimy w tajemnicy Jej Niepokalanego Serca i wynagradzamy Jej za grzechy ludzi. Od kilku lat przeżywamy pierwszosobotnie nabożeństwa, których tematyka kształtowała się w następujący sposób. Co roku dwa cykle tematyczne. Pierwszy był przeżywany w miesiącach objawień Matki Bożej w Fatimie, a więc od maja do października i był pomocą w głębszym zrozumieniu za co mamy wynagradzać Bogu i Maryi. Powracaliśmy więc do tajemnicy niepokalanego poczęcia, dziewictwa, macierzyństwa Maryi, a także Jej wizerunków i wychowania dzieci. W drugim cyklu, od listopada do kwietnia, staraliśmy się coraz piękniej przeżywać akty wynagrodzenia, których oczekuje Pan Jezus i Jego Matka. Rozważaliśmy więc temat sakramentu pokuty, a w następnych latach przyjmowanie Komunii świętej, 15-minutową medytację różańcową oraz odmawianie różańca.
3. W nadchodzącym czasie zachowamy te dwa cykle rozważań. Od maja do października będziemy rozważać jeden przywilej Maryi, zaczynając od niepokalanego poczęcia, aby jeszcze lepiej zrozumieć jego wielkość i jeszcze gorliwiej wynagradzać za grzechy nasze i naszych braci. Od października do kwietnia podejmiemy pogłębioną refleksję nad potrzebą wynagradzania za grzechy i głębszym rozumieniem takich aktów miłości.
Medytacja o tajemnicach różańca
Zgodnie z prośbą Matki Bożej, w 15-sto minutowej medytacji nad tajemnicami różańca, wynagradzajmy Jej za wszystkie zniewagi i niewdzięczności, którymi jest obrażana.
(Śpiew na wystawienie Najświętszego Sakramentu).
W: (Modlitwa Anioła z Fatimy): O Boże mój, wierzę w Ciebie, uwielbiam Ciebie, ufam Tobie i miłuję Ciebie. Proszę Cię o przebaczenie dla tych, którzy w Ciebie nie wierzą, Ciebie nie uwielbiają, nie ufają Tobie i Ciebie nie miłują. Trójco Przenajświętsza, Ojcze, Synu i Duchu Święty. W najgłębszej pokorze cześć Ci oddaję i ofiaruję Tobie Przenajdroższe Ciało i Krew, Duszę i Bóstwo Jezusa Chrystusa, obecnego na ołtarzach całego świata jako wynagrodzenie za zniewagi, świętokradztwa i obojętność, którymi jest On obrażany. Przez nieskończone zasługi Jego Najświętszego Serca i przez przyczynę Niepokalanego Serca Maryi, proszę Cię o łaskę nawrócenia biednych grzeszników.
P: Dziękujemy Ci, Panie Jezu, za Maryję, Twą Najświętszą Matkę. Dziękujemy Ci za Jej niepokalane poczęcie i życie bez grzechu. Dziękujemy Ci za Jej obecność z nami i Jej macierzyńską miłość. Pragniemy coraz lepiej rozumieć wielkość łaski niepokalanego poczęcia, jaką Ją obdarzyłeś, a przez Nią ubogaciłeś nas wszystkich. To pierwszy z darów, ku którym kierujesz naszą uwagę, domagając się od nas aktów wynagrodzenia za niewdzięczność i za bluźnierstwa przeciw Niepokalanie Poczętej. W ciągu kolejnych miesięcy będziemy rozważać tę tajemnicę w różańcowej medytacji. Prosimy Cię, aby zajaśniała ona jeszcze pełniejszym blaskiem w naszych duszach, aby nasza wdzięczność za ten dar była coraz większa, a wynagrodzenie za wyśmiewanie tego przywileju naszej Matki coraz gorliwsze. Dziś kierujemy naszą myśl ku tajemnicy grzechu, który zniewala ludzi od upadku Adama i Ewy. Będziemy rozważać nauczanie Katechizmu Kościoła Katolickiego. Po każdym fragmencie pozostaniemy w chwili ciszy. Napełnij nas, Panie Jezu, swoim Duchem, abyśmy lepiej rozumieli tajemnicę grzechu.
L1: „Grzech jest obecny w historii człowieka; na próżno ktoś chciałby go nie zauważać lub nadawać inne nazwy tej mrocznej rzeczywistości. Usiłując zrozumieć grzech, trzeba najpierw uznać głęboką więź człowieka z Bogiem, ponieważ poza tą relacją zło grzechu nie ujawnia się w swojej prawdziwej istocie jako odrzucenie Boga i przeciwstawienie się Mu, ciążąc w dalszym ciągu na życiu człowieka i na historii” (KKK 386).
Chwila ciszy.
L2: „Rzeczywistość grzechu, a zwłaszcza grzechu pierworodnego, wyjaśnia się dopiero w świetle Objawienia Bożego. Bez tego poznania Boga, jakie ono nam daje, nie można jasno uznać grzechu; pojawia się pokusa, by wyjaśniać go jedynie jako wadę w rozwoju, słabość psychiczną, błąd, konieczną konsekwencję nieodpowiedniej struktury społecznej itd. Tylko poznanie zamysłu Bożego wobec człowieka pozwala zrozumieć, że grzech jest nadużyciem wolności, której Bóg udzielił osobom stworzonym, by mogły Go miłować oraz miłować się wzajemnie” (KKK 387)
Chwila ciszy.
L1: „Wraz z rozwojem Objawienia wyjaśnia się także rzeczywistość grzechu. Chociaż lud Boży Starego Testamentu poznał w pewien sposób bolesną sytuację człowieka w świetle historii upadku opowiedzianej w Księdze Rodzaju, nie mógł jednak zrozumieć ostatecznego znaczenia tej historii, ponieważ ukazuje się ona w pełni tylko w świetle Śmierci i Zmartwychwstania Jezusa Chrystusa. Trzeba poznać Chrystusa jako źródło łaski, by uznać Adama za źródło grzechu. Duch-Paraklet, posłany przez Zmartwychwstałego, przyszedł «przekonać świat o grzechu» (J 16, 8), objawiając Tego, który jest jego Odkupicielem” (KKK 388).
Chwila ciszy.
L2: „Pismo święte mówi o grzechu aniołów. Ich «upadek» polega na wolnym wyborze dokonanym przez te duchy stworzone, które radykalnie i nieodwołalnie odrzuciły Boga i Jego Królestwo. Odbicie tego buntu znajdujemy w słowach kusiciela skierowanych do naszych pierwszych rodziców: «tak jak Bóg będziecie» (Rdz 3, 5). Diabeł «trwa w grzechu od początku» (1 J 3, 8) i jest «ojcem kłamstwa» (J 8, 44)” (KKK 392).
Chwila ciszy.
L1: „Pismo święte potwierdza zgubny wpływ tego, o którym Jezus mówi, że «od początku był on zabójcą» (J 8, 44), a nawet usiłował odwrócić Jezusa od misji powierzonej Mu przez Ojca. «Syn Boży objawił się po to, aby zniszczyć dzieła diabła» (1 J 3, 8). Wśród jego dzieł najcięższe w konsekwencjach było kłamliwe uwiedzenie, które doprowadziło człowieka do nieposłuszeństwa Bogu” (KKK 394). „Moc Szatana nie jest jednak nieskończona. Jest on tylko stworzeniem; jest mocny, ponieważ jest czystym duchem, ale jednak stworzeniem: nie może przeszkodzić w budowaniu Królestwa Bożego… Dopuszczenie przez Boga działania Szatana jest wielką tajemnicą, ale «wiemy, że Bóg z tymi, którzy Go miłują, współdziała we wszystkim dla ich dobra» (Rz 8, 28)” (KKK 395).
Chwila ciszy.
L2: Tragiczny w skutkach jest grzech człowieka. Od tego grzechu została zachowana, już od chwili poczęcia, Najświętsza Maryja Panna. Archanioł Gabriel nazywa Ją w zwiastowaniu „Łaski Pełną”. Uwielbiajmy Chrystusa, który swoją Najświętszą Matkę zachował od grzechu.
Śpiew, np.: „O mój Jezu w Hostii skryty”.
Cząstka Różańca
Matka Najświętsza prosiła, aby w pierwszą sobotę miesiąca odmówić jedną część różańca. Wynagradzajmy Jej w tej modlitwie za zniewagi, jakich Ona doznaje od ludzi.
P: Rozważamy dziś różańcowe tajemnice radosne. Wpatrujmy się nie tylko w postać Jezusa i Maryi, lecz także w przykład św. Józefa. Jego prosimy o wstawiennictwo.
Ojcze nasz. Zdrowaś Maryjo (3x). Chwała Ojcu.
Tajemnica pierwsza: Zwiastowanie Najświętszej Maryi Pannie
P: Maryjo, Niepokalanie Poczęta, czystym i kochającym sercem wsłuchujesz się w orędzie anioła. Przynosi niezwykłą nowinę. Będziesz Matką Syna Bożego. Naucz nas słuchać Boga, gdy do nas mówi.
L: Ojcze nasz. Zdrowaś Maryjo (10x). Chwała Ojcu. O mój Jezu.
Tajemnica druga: Nawiedzenie św. Elżbiety
P: Maryjo, Niepokalanie Poczęta, Ciebie Elżbieta nazywa błogosławioną, gdyż uwierzyłaś w słowa, powiedziane ci od Pana. Umocnij naszą wiarę, abyśmy nigdy nie zwątpili w słowo, które Bóg do nas kieruje.
L: Ojcze nasz. Zdrowaś Maryjo (10x). Chwała Ojcu. O mój Jezu.
Tajemnica trzecia: Narodzenie Pana Jezusa
P: Maryjo, Niepokalanie Poczęta, cieszysz się trzymając w ramionach Dziecię Jezus. On przyszedł, aby wyzwolić człowieka z grzechu i obdarzyć go Bożym życiem. Pomagaj nam w naszej walce z grzechem.
L: Ojcze nasz. Zdrowaś Maryjo (10x). Chwała Ojcu. O mój Jezu.
Tajemnica czwarta: Ofiarowanie Pana Jezusa w świątyni
P: Maryjo, Niepokalanie Poczęta, w czterdziestym dniu od urodzenia przynosisz Dziecię Jezus do świątyni, aby Je przedstawić Bogu. Prowadź nas wszystkich do domu Boga i naucz kochać Go całym sercem.
L: Ojcze nasz. Zdrowaś Maryjo (10x). Chwała Ojcu. O mój Jezu.
Tajemnica piąta: Odnalezienie Pana Jezusa
P: Maryjo, Niepokalanie Poczęta, stworzyłaś wraz ze św. Józefem, dom pełen miłości i ciepła. W nim wzrastał Wcielony Syn Boży i uświęcał go swoją obecnością. Wspieraj wszystkie rodziny, aby zło im nie zagrażało.
L3: Ojcze nasz. Zdrowaś Maryjo (10x). Chwała Ojcu. O mój Jezu.
P: Wierzę w Boga.
(Można odmówić inne modlitwy, jeśli taka jest praktyka we wspólnocie. Jeśli modlitwa była przeżywana przed wystawionym Najświętszym Sakramentem, następuje błogosławieństwo).