ZELATOR sierpień 2023

73

Do pobrania: pdf

Z historii różańca

Kolejny list apostolski papieża Leona XIII na temat różańca nosi tytuł „Diuturni temporis”, co oznacza „Przez długi czas”. Tytuł, jak zawsze, wskazuje na treść dokumentu. Ojciec Święty przywołuje w nim długi czas, w jakim przypadło mu pełnić posługę piotrową i wyznaje, że zawsze doznawał pomocy Bożej Opatrzności. Przypisuje ten dar modlitwom całego Kościoła, wspierających go w tej pełnieniu tej misji. Dziękuje za to Bogu, a także Maryi.

Kolejna zachęta do modlitwy różańcowej

„Nie ustawaliśmy nigdy rozszerzać wśród wiernych Chrystusowych zwyczaju odmawiania Różańca Maryjnego. Począwszy od Naszego listu okólnego, z l września roku 1883, ogłoszonego o tym przedmiocie, wydaliśmy w tym samym celu liczne dalsze zarządzenia, jak Wam wiadomo. A skoro z miłosierdzia Bożego dano Nam jeszcze i tego roku widzieć zbliżający się miesiąc październik który już poprzednio nakazaliśmy poświęcić czci Najśw. Pannie Maryi Różańcowej, nie chcemy opuścić sposobności do ponownej zachęty. Przypominając Wam pokrótce, cośmy dotąd uczynili dla rozbudzenia tego sposobu modlitwy, uwieńczymy Nasze dzieło tym ostatnim dokumentem aby zaświadczyć tym wyraźniej o Naszej gorliwej troskliwości dla tej wybornej czci Maryi i by jeszcze bardziej rozbudzić zapał wiernych do pobożnego i nienaruszonego zachowania tej świętej praktyki.

Boski początek różańca

Kierując się więc stałym pragnieniem utrwalenia ludu chrześcijańskiego w przekonaniu o skuteczności i godności Różańca Maryjnego, przypomnieliśmy jego początek raczej Boski niż ludzki, wykazaliśmy, że jest wieńcem przedziwnie uwitym z pozdrowienia anielskiego, przeplatanego modlitwą Pańską i połączonego z rozmyślaniem i że dlatego jest najznakomitszym sposobem modlitwy i bardzo skutecznym, szczególnie ku osiągnięciu wiecznego żywota, jako że prócz znakomitości modlitw dostarcza też wierze mocnej ochrony i wybitnych przykładów cnoty w tajemnicach przedkładanych do rozwiązania, nadto zaś jest łatwym do odprawienia i zastosowanym do umysłowości ludu, dla którego rozpamiętywanie życia Świętej Rodziny z Nazaretu stanowi doskonały wzór własnego życia domowego. Toteż lud chrześcijański zawsze doświadczał zbawiennej skuteczności Różańca.

Dla tych głównie powodów i nie ustając w wielokrotnych Naszych zachętach chwalić formułę Różańca św., usiłowaliśmy idąc za przykładem Naszych poprzedników zwiększyć niejako jego dostojność i rozpowszechnić praktykę. Albowiem jak szczęśliwej pamięci Sykstus V zatwierdził dawny zwyczaj odmawiania Różańca, Grzegorz zaś XIII ustanowił pod jego nazwą święto, które Klemens VIII wpisał do martyrologium, a Klemens XI rozszerzył na cały Kościół św., Benedykt zaś XIII polecił o nim zamieścić oficjum w brewiarzu rzymskim, tak My na wieczne świadectwo Naszej wielkiej przychylności dla tego pobożnego ćwiczenia rozkazaliśmy tę uroczystość wraz z jej oficjum obchodzić w powszechnym  Kościele jako święto t.zw. podwójnego rytu drugiej klasy, poświęciliśmy też cały miesiąc październik temu nabożeństwu, rozkazaliśmy dodać do litanii loretańskiej wezwanie: «Królowo Różańca świętego» jako przepowiednię zwycięstwa, które nastąpi po obecnych walkach.

Zapowiedź nowej konstytucji

Pozostawało Nam jeszcze wykazać, jak wielką wartość i jak wielkie korzyści przedstawia Różaniec z powodu przywilejów i łask, którymi jest ubogacony, a szczególnie ze względu na tak wielki skarbiec odpustów, którymi go obdarzono […].

Chcąc, by te łaski i te odpusty zwiększyły blaski korony Najśw. Panny Maryi i ozdobiły ją, jakby najkosztowniejsze perły, postanowiliśmy po długim i dojrzałym namyśle ogłosić Konstytucję o prawach, przywilejach i odpustach, które przysługują stowarzyszeniom Różańca św. Niechże ta Konstytucja będzie świadectwem Naszej miłości ku Najdostojniejszej Matce Bożej i niechaj stanie się dla wszystkich wiernych chrześcijan bodźcem i nagrodą ich pobożności, aby w ostatniej godzinie życia swego; doznali ulgi wsparcia od tejże Najśw. Panny i słodko zasnęli na Jej łonie”.

Światowe Dni Młodzieży

Członkowie Żywego Różańca otaczają modlitwą wszystkie intencje Ojca Świętego. W obecnym czasie do najbardziej wyróżnionych intencji należy gorąca prośba o liczne i trwałe owoce Światowych Dni Młodzieży, które odbywają się w Lizbonie na przełomie lipca i sierpnia, a zostaną uwieńczone Mszą rozesłania w niedzielę, 6 sierpnia.

Pamiętajmy o Ojcu Świętym Franciszku, który będzie przewodniczył tym wydarzeniom, o biskupach i kapłanach, o wolontariuszach i gospodarzach przyjmujących gości, a przede wszystkim o wszystkich młodych, którzy przyjechali na to spotkanie z całego świata. Wśród nich jest ok. 25 tysięcy młodych Polek i Polaków.

Orędzie Ojca Świętego Franciszka

Główny temat Światowych Dni Młodzieży Ojciec Święty określił słowami: „Maryja wstała i poszła z pośpiechem” (Łk 1,39). W orędziu, które było przygotowaniem do spotkania w Lizbonie i które pomaga nam je lepiej przeżyć oraz wskazuje główne intencje naszej modlitwy, papież pisał m.in.: „Temat Światowych Dni Młodzieży w Panamie brzmiał: «Oto ja służebnica Pańska, niech mi się stanie według słowa twego» (Łk 1,38). Po tym wydarzeniu wyruszyliśmy w drogę ku nowemu celowi: spotkaniu w Lizbonie w 2023 r., pozwalając, by w naszych sercach rozbrzmiewało echem przynaglające zaproszenie Boga, by powstać. I tak, w 2020 r. rozważaliśmy słowa Jezusa: «Młodzieńcze, tobie mówię wstań!» (Łk 7,14). Zaś w ubiegłym roku zainspirowaliśmy się postacią św. Pawła apostoła, do którego Zmartwychwstały Pan zwrócił się ze słowami: «Wstań! Ustanawiam cię świadkiem tego, co zobaczyłeś» (por. Dz 26, 16). Etap drogi, który pozostał nam jeszcze do Lizbony, będziemy przemierzać wspólnie z Dziewicą z Nazaretu, która zaraz po zwiastowaniu «wstała i poszła z pośpiechem» (Łk 1,39), żeby pomóc swej kuzynce Elżbiecie. Słowem, które łączy te trzy tematy jest czasownik powstać, który – o czym warto pamiętać – oznacza też «zmartwychwstać», «obudzić się do życia» […].

Po zwiastowaniu Maryja mogłaby skupić się na samej sobie, na zmartwieniach i obawach, związanych z jej nowym stanem. A jednak nie czyni tego, ale całkowicie ufa Bogu. Myśli raczej o Elżbiecie. Wstaje i wychodzi na światło słoneczne, tam, gdzie panuje życie i ruch. Choć szokująca zapowiedź anioła wywołała w jej planach «trzęsienie ziemi», ta młoda kobieta nie pozwala się sparaliżować, ponieważ w jej wnętrzu znajduje się Jezus, moc zmartwychwstania. Nosi już w sobie Baranka złożonego w ofierze i zarazem wiecznie żywego. Maryja powstaje i wyrusza w drogę, ponieważ jest pewna, że Boże plany są najlepszym możliwym projektem jej życia. Maryja staje się świątynią Boga, obrazem pielgrzymującego Kościoła, Kościoła, który wychodzi i oddaje się na służbę, Kościoła niosącego Dobrą Nowinę! […].

Św. Ambroży z Mediolanu pisze w komentarzu do Ewangelii wg św. Łukasza, że Maryja skierowała się pośpiesznie ku górom, ponieważ «pchnęła Ją do drogi obudzona pragnieniem pochodzącym z wewnętrznej radości i gorliwością w spełnieniu obowiązku. Dokąd Ona, wypełniona Bogiem, miała zmierzać z pośpiechem, jeśli nie ku górze? Łaska Ducha Świętego nie zna powolnych rachub». Pośpiech Maryi jest więc wyrazem troskliwego przynaglenia do służby, do radosnego głoszenia, do pełnej gotowości odpowiedzi na łaskę Ducha Świętego […]. Kiedyś ktoś powiedział Matce Teresie z Kalkuty: „To, co matka robi, jest zaledwie kroplą w oceanie”. A ona odpowiedziała: „Ale gdybym tego nie robiła, w oceanie byłoby o jedną kroplę mniej”. Wobec konkretnej i pilnej potrzeby, należy działać pośpiesznie. Jak wiele osób na świecie czeka na odwiedziny kogoś, kto się nimi zajmie! Ileż osób starszych, chorych, uwięzionych, iluż uchodźców potrzebuje naszego współczującego spojrzenia, naszych odwiedzin, jako brata lub siostry, pokonujących barierę obojętności! […].

Drodzy młodzi, marzę o tym, byście podczas ŚDM mogli na nowo doświadczyć radości spotkania z Bogiem oraz z braćmi i siostrami. Po długim okresie rozłąki i izolacji – z Bożą pomocą – odkryjemy w Lizbonie radość braterskiego uścisku pomiędzy narodami i pokoleniami, uścisku pojednania i pokoju, uścisku nowego misyjnego braterstwa! Niech Duch Święty rozpali w waszych sercach pragnienie powstania i radość wspólnego wędrowania w stylu synodalnym, odrzucając fałszywe granice. Czas na powstanie jest teraz! Powstańmy w pośpiechu! I tak, jak Maryja, nieśmy w sobie Jezusa, by móc głosić Go wszystkim! W tym pięknym okresie waszego życia, idźcie naprzód i nie odkładajcie tego, co Duch może w was dokonać! Z serca błogosławię waszym marzeniom i waszej drodze”.

Franciszek

Ks. Stanisław Szczepaniec
z Radą Żywego Różańca Archidiecezji Krakowskiej

zelator-73_08.2023.pdf