 |
ZELATOR wrzesień 2022 |
62 |
Serdecznie zapraszamy wszystkich zelatorów i członków Żywego Różańca do udziału w naszej pielgrzymce, która odbędzie się tradycyjnie w ostatnią sobotę września (24 września). Ma ona w tym roku szczególny charakter ze względu na dokonaną w maju beatyfikację Pauliny Jaricot, Założycielki tej modlitewnej wspólnoty. Pielgrzymka będzie dziękczynieniem za wyniesienie na ołtarze tej świeckiej kobiety, która swoją wiarą i gorliwością apostolską zapalała rzesze ludzi. Bóg obdarzył ją wyjątkowymi charyzmatami, a ona je rozwinęła, przy współpracy z łaską. Wszyscy się tym ubogacamy. Prosimy również, aby za jej wstawiennictwem nastąpił dziś nowy rozkwit wspólnot Żywego Różańca.
Program pielgrzymki widoczny jest na zamieszczonym powyżej plakacie. Liczymy na to, że wezmą w niej udział przedstawiciele wszystkich parafii. Niech to będzie zgromadzenie modlitewne, które śpiewa pieśń dziękczynną, umacnia się przykładem życia bł. Pauliny i wyprasza potrzebne łaski dla wszystkich członków róż różańcowych, dla naszej archidiecezji i całego Kościoła.
Na plakacie ukazana jest postać bł. Pauliny, która w jednej ręce trzyma różaniec, a drugą wskazuje na kulę ziemską. To bardzo wymowne symbole. Wskazują na łączność modlitwy i działania, a jedno i drugie jest realizowane z pełnym zaangażowaniem. Tej gorliwości w modlitwie i poświęcenia się trosce o rozwój wiary uczymy się od naszej Założycielki.
List dziękczynny i medal zasługi dla zelatorów
Podobnie jak w poprzednich latach bardzo proszę o zgłaszanie zelatorów, którzy pełnią tę posługę 25 lat i więcej. Księża proboszczowie lub ich przedstawiciele będą mogli odebrać skierowany do tych jubilatów list dziękczynny metropolity krakowskiego ks. abpa Marka Jędraszewskiego. Zgłoszenia (imię i nazwisko oraz parafię) proszę przekazywać na adres: atszczes@gmail.com.
Zelatorzy, którzy posługują 33 lata i więcej mogą otrzymać medal św. Jana Pawła II za zasługi dla Archidiecezji Krakowskiej. Prośbę o przyznanie medalu Księża Proboszczowie kierują bezpośrednio do sekretariatu Księdza Arcybiskupa. Tam też odbierają przyznane medale.
Parafialne dziękczynienie
Dziękczynienie, przeżywane w czasie diecezjalnej pielgrzymki, będzie kontynuowane w spotkaniach parafialnych. Właśnie tam, gdzie na co dzień żyję i posługują róże różańcowe, najwięcej osób może się włączyć w tę modlitwę.
Papieska intencja na wrzesień: „O zniesienie kary śmierci”
Módlmy się, aby kara śmierci, która godzi w nienaruszalność i godność osoby, została zniesiona w ustawodawstwie wszystkich państw świata.
W tym roku możemy bardziej uroczyście przeżywać procesję różańcową w pierwszą niedzielę października. Moderatorzy Żywego Różańca na swoim ogólnopolskim spotkaniu zachęcali, aby w miarę możliwości, procesja miała dłuższą trasę, nawet poza teren przykościelny. Można przy tej okazji wspomnieć wielkie wydarzenie, jakim był przeżywany kilka lat temu „Różaniec do Granic” i zachęcić do gorliwszej modlitwy różańcowej zarówno w kościele w czasie wspólnych nabożeństw, jak też w modlitwie rodzinnej i indywidualnej.
Wskazane jest, aby przed rozpoczęciem pielgrzymki przeżyć „Misterium o bł. Paulinie”. Jego tekst znajduje się na stronie internetowej Żywego Różańca. Duszpasterze i zelatorzy mogą rozważyć przeżycie tego misterium także przy innych okazjach, np. po Mszy Świętej. Ukazuje ono modlitwę bł. Pauliny, jej troskę o misje i służbę ludziom, a także jej niesienie krzyża.
Z historii różańca
Poznając historię różańca rozważmy kolejne teksty papieża Leona XIII, wzywające do modlitwy różańcowej i umacniające zaufanie do Matki Najświętszej. Poniżej kolejny fragment encykliki „Supremi apostolatus” ogłoszonej 1 września 1883 roku.
„Przeto nie tylko zachęcamy wszystkich chrześcijan, aby, czy to publicznie, czy osobno, każdy w swym domu i ze swą rodziną odprawiali te pobożne modły różańcowe, nie ustając w tym zwyczaju, lecz chcemy też, by tegoroczny miesiąc październik poświęcony był w sposób szczególny Niebiańskiej Królowej Różańca św. Polecamy więc i nakazujemy, żeby w całym świecie katolickim w tym roku urządzano uroczyste nabożeństwa do Matki Boskiej Różańcowej z szczególną pobożnością i okazałością i, aby od pierwszego dnia nadchodzącego października do drugiego listopada po nim następującego we wszystkich wszędzie kościołach parafialnych, a jeżeli Ordynariusze miejscowi uznają to za rzecz pożyteczną i stosowna, aby także w innych świątyniach i kaplicach, poświęconych czci Matki Bożej, odmawiano pobożnie przynajmniej pięć dziesiątków Różańca z dodatkiem Litanii loretańskiej: życzymy zaś sobie, by wówczas, gdy lud gromadzi się na te modły, była albo przy ołtarzu odprawiana Msza św., albo Najśw. Sakrament wystawiony ku uwielbieniu i żeby następnie dawano błogosławieństwo Przenajświętszą Hostią pobożnym zgromadzonym.
Bardzo pochwalamy urządzanie przez bractwa różańcowe uroczystych, wspaniałych pochodów po ulicach miast dla publicznej religijnej czci, podług zwyczaju odziedziczonego od przodków. Jeśli gdzieś dla nieprzychylnych czasów nie wolno było tego czynić, niechaj powstały stąd ubytek publicznej religijnej czci nagrodzony będzie częstszym odwiedzaniem kościoła, a gorącość pobożności niechaj jaśnieje w pilniejszym wykonywaniu cnót chrześcijańskich […].
Czcigodni Bracia! Ile Wam zależy na czci Maryi i zbawieniu społeczeństwa ludzkiego, tyle usiłujcie ożywiać pobożność ludów i zwiększać ich ufność do Najświętszej Dziewicy. Sądzimy bowiem, że za Bożą łaską nawet w tych najburzliwszych dla Kościoła czasach u największej części chrześcijańskiego ludu trwa mocno i rozkwita dawna cześć i pobożność względem Najdostojniejszej Dziewicy. Niechaj więc tą Naszą zachętą pobudzone, a Waszymi głosami zapalone pokolenia chrześcijańskie z coraz silniejszym zapałem ducha szukają u Maryi wiernej opieki i niech się starają pokochać coraz to więcej zwyczaj odmawiania Różańca Najświętszej Panny Maryi, który przodkowie nasi uważali nie tylko za lekarstwo zawsze skuteczne przeciw złemu, lecz także za szlachetną ozdobę chrześcijańskiej pobożności. Zgodne i pokorne błagania chętnie przyjmie Niebiańska Patronka rodzaju ludzkiego i łatwo uprosi, że dobrzy wzrosną w chwalebnych cnotach, a zbłąkani opamiętają się i wrócą na drogę zbawienia, aby Bóg, karzący występki, skłonił się ku łaskawości i miłosierdziu, i oddaliwszy niebezpieczeństwa, przywrócił światu chrześcijańskiemu i społeczeństwu upragniony pokój. Tą nadzieją podniesieni na duchu z całych sił błagamy Boga przez Tę, w której On złożył pełnię wszelkiego dobra, aby Wam, Czcigodni Bracia udzielił wszystkich największych swych niebiańskich darów”.
Ks. Stanisław Szczepaniec
z Radą Żywego Różańca Archidiecezji Krakowskiej