Wprowadzenie

Zdumiewa nas gorliwość, z jaką dzieci z Fatimy podjęły modlitwę różańcową, o którą prosiła ich Matka Najświętsza. Wielu rodziców i duszpasterzy przeżywa zdumienie, gdy widzą, że niektóre dzieci lgną do tej modlitwy i wykazują się wielką wytrwałością w jej odmawianiu. Nie trzeba ich specjalnie zachęcać ani mobilizować. Przeciwnie. Zdarza się, że to one przypominają dorosłym o wzięciu różańca do ręki.

Takie przypadki nie są jednak zbyt częste. Zazwyczaj trzeba podejmować wiele różnorodnych działań, aby dziecko wprowadzać w świat modlitwy. Konieczne jest świadectwo rodziców i innych członków rodziny, a także wsparcie ze strony katechetów i duszpasterzy. Działanie wychowawców powinno być przemyślane i konsekwentne. Nie wystarczy rozbudzić w dziecku pragnienia modlitwy, lecz trzeba mu towarzyszyć, gdy garnie się do modlitwy i gdy nie ma na nią ochoty.

Jedną z pomocy na tej drodze modlitewnej formacji dziecka jest zaproszenie go do małego zespołu modlitewnego nazwanego „Płatkiem Róży”. Jest to pięcioosobowa grupa, prowadzona przez animatora, skupiona wokół pięciu tajemnic różańca. Stanowią ją koledzy i koleżanki, którzy się dobrze znają lub też poznają się w tej właśnie grupie. Wspiera je również animator, rodzice i katecheci. Czuwa nad nimi duszpasterz.

Takie małe grupy dzieci mogą powstawać przy różnych okazjach i w każdym okresie liturgicznym. Szczególnie sprzyjającą okolicznością do ich organizowania jest jednak czas przygotowania do pierwszej spowiedzi i Komunii św. oraz miesiąc październik. Nic jednak nie stoi na przeszkodzie, aby motywem podjęcia takiej systematycznej modlitwy i stworzenia „Płatka Róży” było adwentowe przygotowanie do Narodzenia Pana Jezusa lub wielkopostne przygotowanie do przeżycia Jego śmierci i zmartwychwstania.

W świat modlitwy różańcowej trzeba dzieci wprowadzić. Chodzi nie tylko o to, aby one wiedziały jakie są tajemnice różańcowe oraz umiały odmawiać „Ojcze nasz”, „Zdrowaś Maryjo” i „Chwała Ojcu”. To jest zewnętrzna forma modlitwy. Konieczna jest pomoc w głębszym rozumieniu tajemnic, które dziecko rozważa, uczenie modlitwy jako spotkania z Bogiem, rozwijanie umiejętności skupienia się, a także ukazywanie skuteczności różańca jako modlitwy wstawienniczej w różnych intencjach.

Zadanie to, wobec dzieci należących do „Płatka Róży”, podejmuje w sposób szczególny animator. Może nim być ktoś z rodziców lub starszej młodzieży, ale w sposób szczególny należy zachęcić do podjęcia tej posługi tych, którzy niedawno przyjęli sakrament bierzmowania. Otrzymali Ducha Świętego, który ich głębiej zjednoczył z Jezusem i uzdolnił ich do dawania o Nim świadectwa. Posługa wobec dzieci może być dla młodego człowieka piękną formą realizacji tej misji, a także pomocą w rozwoju jego osobistej modlitwy.

Niniejszy zeszyt jest pomocą dla animatorów w prowadzeniu takiej grupy dzieci, które dopiero rozpoczynają w swoim życiu systematyczną modlitwę różańcową i czyni to w sposób właściwy dla Żywego Różańca. Na początku jest to „Płatek Róży”, który dopiero się rozwija i nabiera kształtu. Dzieci stopniowo są wprowadzane w kolejne tajemnice części radosnej i w ten sposób modlitwy, który polega na rozważaniu jednej tajemnicy różańcowej przez cały miesiąc. Na tym etapie wprowadzenia wszyscy członkowie „Płatka Róży” przeżywają tę samą tajemnicę.

Po pięciu miesiącach, czyli po rozważeniu tajemnic radosnych, następuje podsumowanie tego wprowadzającego etapu. Wtedy możemy powiedzieć, że „Płatek Róży” się rozwinął i dojrzał. Jego członkowie mogą otrzymać błogosławieństwo. W następnych miesiącach rozpoczną rozważanie tajemnic światła.

Dla dzieci, przeżywających tę modlitwę, przygotowane są specjalne pomoce. Przekazuje im je animator podczas miesięcznych spotkań. Na pierwszym spotkaniu, oprócz tajemnicy Zwiastowania NMP, wręcza także „skoroszyt”, do którego dzieci będą wkładać kolejne kartki z opisem różańcowych tajemnic.