104

maj 2025

Do pobrania: PDF

Myśli do homilii

1. „Oto Matka Twoja” – mówi Pan Jezus do św. Jana Apostoła. Odczytujemy tę Ewangelię w uroczystość NMP Królowej Polski. Zwracamy się do Niej tymi dwoma szczególnymi tytułami: Matka i Królowa. W prefacji, którą dziś się modlimy, wyznajemy najpierw, że Ona przyjęła nas za swoje dzieci, że jest naszą Matką i „otacza macierzyńską miłością Naród, który Ją wybrał na swoją Królową”. Przez Jego wstawiennictwo otrzymujemy wielki dary: „obronę w niebezpieczeństwach, pociechę w utrapieniach, wsparcie w dążeniu do wiecznej ojczyzny, aż nadejdzie pełen blasku dzień Pański”.

2. Z nadzieją zwracamy się do Maryi w naszych modlitwach. Autor Apokalipsy ukazuje nam Niewiastę, która jest obleczona w słońce, ma pod stopami księżyc, a na głowie wieniec z gwiazd dwunastu. Jest całkowicie przeniknięta Bogiem i Jemu oddana. Św. Jan Apostoł widzi również inny znak: „Oto wielki Smok, barwy ognia”. Jest potężny. Potrafi zrzucić na ziemię trzecią część gwiazd nieba. Mimo swej ogromnej siły nie jest w stanie pokonać Niewiasty ani zgładzić Jej potomstwa. Syn Niewiasty zostaje wzięty do nieba, a Ona jest chroniona mocą Bożą.

3. Kościół czci Maryję także jako „Matkę nadziei”. Jest Ona dla nas wszystkich wzorem pełnego zaufania Bogu. Jako Matka ma także swój szczególny udział w przekazywaniu nam przez Boga nadziei, która jest istotną częścią chrześcijańskiego życia. Gdy nadziei brakuje i człowiek zaczyna wątpić w Boga oraz przestaje Mu ufać, życie duchowe umiera. Odradza się zaś wtedy, gdy wiara pomaga człowiekowi lepiej poznać Boga, zawierzyć Mu swoje życie i pokochać Go całym sercem. Taki proces ma również wymiar rodzenia. Maryja, wlewając w naszej serca nadzieję, rodzi nas do życia, do otwarcia się na Boga i zjednoczenia z Nim. Jest Matką nadziei.

4. W naszej modlitwie pierwszosobotniej chcemy również wynagradzać za wszystkich, którzy zwątpili w miłość Boga i miłość Maryi. Bóg jest w najwyższym stopniu godzien tego, aby Mu zaufać, a gdy człowiek wątpi w Niego, zadaje Mu głęboką ranę. Przepraszajmy za grzechy przeciwne nadziei.

Medytacja o tajemnicy różańca

W: (Modlitwa Anioła z Fatimy): O Boże mój, wierzę w Ciebie, uwielbiam Ciebie, ufam Tobie i miłuję Ciebie. Proszę Cię o przebaczenie dla tych, którzy w Ciebie nie wierzą, Ciebie nie uwielbiają, nie ufają Tobie i Ciebie nie miłują. Trójco Przenajświętsza, Ojcze, Synu i Duchu Święty. W najgłębszej pokorze cześć Ci oddaję i ofiaruję Tobie Przenajdroższe Ciało i Krew, Duszę i Bóstwo Jezusa Chrystusa, obecnego na ołtarzach całego świata jako wynagrodzenie za zniewagi, świętokradztwa i obojętność, którymi jest On obrażany. Przez nieskończone zasługi Jego Najświętszego Serca i przez przyczynę Niepokalanego Serca Maryi, proszę Cię o łaskę nawrócenia biednych grzeszników.

P: Panie Jezu obecny wśród nas w Najświętszym Sakramencie, ukryty w znaku chleba, uwielbiamy Cię całym sercem i umysłem. Cześć Ci oddajemy. My, „pielgrzymi nadziei”, dziękujemy Ci za trwający Rok Święty, za dary i łaski, którymi nas w tym roku napełniasz. Dziękujemy Ci za Maryję, której poświęcony jest ten piękny, wiosenny miesiąc. Dziękujemy, że z Twojej i Jej woli jest Ona Królową Polski. Ona, Twoja i nasza Matka, Matka Kościoła, Matka miłosierdzia i Matka nadziei jest teraz z Tobą, Panie, w naszej wspólnocie. Wspiera nas w modlitwie i modli się z nami. Wyprasza też łaskę nawrócenia dla tych, którzy ranią Jej Niepokalane Serce. Jezu, przyjmij naszą modlitwę jako wynagrodzenie za zniewagi i świętokradztwa, którymi jest obrażana. Trwając w Roku Świętym, poświęconym nadziei, sięgniemy dzisiaj do Katechizmu Kościoła Katolickiego, by wsłuchać się w nauczanie Kościoła dotyczące tej cnoty. Niech Duch Święty, który modli się w nas i przenika naszą modlitwę, będzie naszym wewnętrznym Przewodnikiem.

Śpiew: W swoim wielkim miłosierdziu, Bóg nas zrodził do nadziei.

     L1: Z Listu św. Pawła do Rzymian: „Mocą bowiem łaski, jaka została mi dana, mówię każdemu z was: Miłość niech będzie bez obłudy! Nie opuszczajcie się w gorliwości! Bądźcie płomiennego ducha! Pełnijcie służbę Panu! Weselcie się nadzieją!” (12,3.9.11-12).

Śpiew: W swoim wielkim miłosierdziu.

L2: „Nadzieja jest cnotą teologalną, dzięki której pragniemy jako naszego szczęścia Królestwa niebieskiego i życia wiecznego, pokładając ufność w obietnicach Chrystusa i opierając się nie na naszych siłach, ale na pomocy łaski Ducha Świętego” (KKK 1817).

Śpiew: W swoim wielkim miłosierdziu.

L1: „Cnota nadziei odpowiada dążeniu do szczęścia, złożonemu przez Boga w sercu każdego człowieka; podejmuje ona te oczekiwania, które inspirują działania ludzi; oczyszcza je, by ukierunkować je na Królestwo niebieskie; chroni przed zwątpieniem; podtrzymuje w każdym opuszczeniu; poszerza serce w oczekiwaniu szczęścia wiecznego. Żywa nadzieja chroni przed egoizmem i prowadzi do szczęścia miłości” (KKK 1818).

Śpiew: W swoim wielkim miłosierdziu.

L2: „Nadzieja jest pewną i trwałą «kotwicą duszy, która przenika poza zasłonę, gdzie Jezus poprzednik wszedł za nas» (Hbr 6,19-20). Jest ona także zbroją, która chroni nas w walce zbawienia: «odziani w pancerz wiary i miłości oraz hełm nadziei zbawienia» (1Tes 5,8). Zapewnia nam radość nawet w czasie próby. […] Wyraża się w modlitwie i karmi się nią” (KKK 1820).

Śpiew: W swoim wielkim miłosierdziu.

L1: „Możemy więc mieć nadzieję na chwałę nieba, obiecaną przez Boga tym, którzy Go miłują i czynią Jego wolę. We wszelkich okolicznościach każdy powinien mieć nadzieję, że z łaską Bożą «wytrwa do końca» i otrzyma radość nieba jako nagrodę wieczną Boga za dobre uczynki spełnione z pomocą łaski Chrystusa” (KKK 1821).

Śpiew: W swoim wielkim miłosierdziu.

L2: „Gdy Bóg objawia się i wzywa człowieka, nie może on własnymi siłami odpowiedzieć w sposób pełny na miłość Bożą. Powinien mieć nadzieję, że Bóg uzdolni go do odwzajemnienia Mu miłości i do działania zgodnie z przykazaniami miłości. Nadzieja jest ufnym oczekiwaniem błogosławieństwa Bożego i uszczęśliwiającego oglądania Boga; jest także lękiem przed obrażeniem miłości Bożej i spowodowaniem kary” (KKK 2090).

Śpiew: W swoim wielkim miłosierdziu.

L1: „Prosimy Cię, Boże łaski i życia wiecznego: pomnóż i umocnij w nas nadzieję, obdaruj nas tą cnotą mocnych, tą siłą ufnych, tą odwagą niezłomnych. Spraw, aby trwała w nas zawsze tęsknota do Ciebie, nieskończonego spełnienia bytu, abyśmy zawsze budowali na Tobie i Twojej wierności” (Karl Rahner).

Śpiew: W swoim wielkim miłosierdziu.

L2: Dziękujemy Ci, Panie Jezu, za słowa o nadziei, które usłyszeliśmy. Za przyczyną Maryi, Twej Najświętszej Matki i Królowej Polski, prosimy, abyś umocnił wiarę Polaków i wlał w ich serca mocną nadzieję.

Chwila ciszy.

Śpiew: Zdrowaś Maryjo.

Cząstka Różańca

P: Miesiąc maj, to czas wysławiania Maryi śpiewem Litanii Loretańskiej. Chcemy tę modlitwę dołączyć do rozważań radosnej części różańca.

Ojcze nasz. Zdrowaś Maryjo (3x). Chwała Ojcu.

Tajemnica pierwsza: Zwiastowanie Najświętszej Maryi Pannie

P: „Anioł rzekł do Niej: «Nie bój się, Maryjo, znalazłaś bowiem łaskę u Boga. Oto poczniesz i porodzisz Syna, któremu nadasz imię Jezus (Łk 1,30-31). Maryjo, Królowo Polski, błogosław matkom i ojcom, którzy z radością i nadzieją przyjmują poczęte życie. Daj im dość siły i mądrości, aby oczekiwanie na narodziny dziecka przeżywali z Bogiem i w Bogu.

L: Ojcze nasz. Zdrowaś Maryjo (10x). Chwała Ojcu. O mój Jezu.

Tajemnica druga: Nawiedzenie świętej Elżbiety

P: „Błogosławiona jesteś, któraś uwierzyła, że spełnią się słowa powiedziane Ci od Pana” (Łk 1,43.45). Maryjo, Królowo Polski, wspieraj rodziców, którzy ze względu na warunki i okoliczności z drżeniem i lękiem przyjmują nowe życie. Niech pod Twoją opieką znajdą siłę i pomoc życzliwych ludzi.

L: Ojcze nasz. Zdrowaś Maryjo (10x). Chwała Ojcu. O mój Jezu.

Tajemnica trzecia: Narodzenie Pana Jezusa

P: „Anioł rzekł do pasterzy: «Nie bójcie się! Oto zwiastuję wam radość wielką […]: dziś w mieście Dawida narodził się wam Zbawiciel, którym jest Mesjasz, Pan” (Łk 2,10-11). Maryjo, Królowo Polski, nawracaj serca tych, którzy nie chcą przyjąć poczętego życia i planują jego zniszczenie. Ratuj maleństwa przed śmiercią, a ich rodziców przed ciężkim grzechem.

L: Ojcze nasz. Zdrowaś Maryjo (10x). Chwała Ojcu. O mój Jezu.

Tajemnica czwarta: Ofiarowanie Pana Jezusa w świątyni

P: „Oto Ten przeznaczony jest na upadek i na powstanie wielu w Izraelu, i na znak, któremu sprzeciwiać się będą” (Łk 2,34-25). Maryjo, Królowo Polski, błogosław rodzicom, którzy ofiarują swoje dzieci na służbę Bogu. Napełniaj ich serca radością z wyboru drogi życia ich potomstwa. Wraz z ich dziećmi zamknij ich głęboko w swoim Niepokalanym Sercu.

L: Ojcze nasz. Zdrowaś Maryjo (10x). Chwała Ojcu. O mój Jezu.

Tajemnica piąta: Odnalezienie Pana Jezusa w świątyni

P: „Po trzech dniach odnaleźli Go w świątyni, gdzie siedział między nauczycielami, przysłuchiwał się im i zadawał pytania” (Łk 2,46-47). Maryjo, Królowo Polski, pomagaj rodzicom, a szczególnie samotnym matkom, borykającym się z wychowaniem swoich pociech. Obdarz ich siłą i mądrością w ich codzienności.

L: Ojcze nasz. Zdrowaś Maryjo (10x). Chwała Ojcu. O mój Jezu.

P: Wierzę w Boga.

P: Litania Loretańska (jeśli nie była odmawiana wcześniej).