MODLITWA
W PIERWSZĄ SOBOTĘ MIESIĄCA

93	czerwiec 2024

Do pobrania: PDF

Myśli do homilii

1. Św. Juda Apostoł w dzisiejszym czytaniu uczy nas uwielbienia Boga. Wysłuchaliśmy zakończenia jego listu. Ma ono postać pięknej doksologii. Mówi o potędze Boga i Jego zbawczym działaniu. Temu Bogu możemy zaufać. On może nas bezpiecznie prowadzić przez życie. Przypomnijmy te słowa: „Temu, który może was ustrzec od upadku i stawić nienagannymi i rozradowanymi wobec swej chwały, jedynemu Bogu, Zbawcy naszemu przez Jezusa Chrystusa, Pana naszego, chwała, majestat, moc i władza przed wszystkimi wiekami i teraz, i na wszystkie wieki! Amen”.

2. Kilka dni temu przeżywaliśmy uroczystość Najświętszego Ciała i Krwi Pańskiej. Wyznawaliśmy wiarę w obecność Pana Jezusa pod osłoną chleba i wina i śpiewaliśmy pieśni uwielbienia. Szliśmy w procesji eucharystycznej, rozważając słowa Ewangelii przypominające prawdę o Chrystusie, który pozostaje pośród nas w znaku chleba, abyśmy nie byli sami, który rozmnaża chleb, aby nikt nie był głody, który idzie z nami, jak z uczniami do Emaus, aby nam wyjaśniać Pisma, który troszczy się o to, abyśmy byli jedno.

3. Dziś, w pierwszą sobotę miesiąca, w sposób szczególny prosimy Maryję, Matkę Bożą Różańcową, aby wypraszała nam łaskę wiary w obecność Jezusa pośród nas, aby prowadziła do Niego dzieci, młodzież i dorosłych, aby naszych parafiach rosła liczba tych, którzy z potrzeby serca przychodzą na adorację Najświętszego Sakramentu. Wielką pomocą w kształtowaniu tej postawy jest różaniec. Ci, którzy rozważają tajemnice Jezusa w różańcu, zazwyczaj przychodzą również na adorację. Maryja wzbudza w ich sercach pragnienie trwania przy Jezusie, wpatrywania się w Niego, wsłuchiwania się w Jego słowa i zwracania się do Niego z prośbą w różnych intencjach. Dziś, w nabożeństwie po Mszy Świętej, będziemy rozważać Jej postawę wobec Jezusa. Św. Jan Paweł II mówi, że Jej spojrzenie na Syna było pełne „adorującego zadziwienia”, kiedy indziej było „pytające” i „rozważające”, a pod krzyżem było spojrzeniem „pełnym bólu”. Pozwólmy się Maryi prowadzić do Jezusa i uczmy się Jej miłującego spojrzenia na Niego.

Medytacja o tajemnicy różańca

Rozważając tajemnice różańca chcemy wynagradzać Niepokalanemu Sercu Maryi za wszystkie bluźnierstwa i niewdzięczności, którym jest obrażana.

W: (Modlitwa Anioła z Fatimy): O Boże mój, wierzę w Ciebie, uwielbiam Ciebie, ufam Tobie i miłuję Ciebie. Proszę Cię o przebaczenie dla tych, którzy w Ciebie nie wierzą, Ciebie nie uwielbiają, nie ufają Tobie i Ciebie nie miłują. Trójco Przenajświętsza, Ojcze, Synu i Duchu Święty. W najgłębszej pokorze cześć Ci oddaję i ofiaruję Tobie Przenajdroższe Ciało i Krew, Duszę i Bóstwo Jezusa Chrystusa, obecnego na ołtarzach całego świata jako wynagrodzenie za zniewagi, świętokradztwa i obojętność, którymi jest On obrażany. Przez nieskończone zasługi Jego Najświętszego Serca i przez przyczynę Niepokalanego Serca Maryi, proszę Cię o łaskę nawrócenia biednych grzeszników.

P: Uwielbiamy Cię, Panie Jezu Chryste, obecny wśród nas w Najświętszym Sakramencie. Z radością gromadzimy się przed Tobą, w kolejną pierwszą sobotę miesiąca, dziękując za wszystkie łaski, którymi nas obdarzasz. W sposób szczególny dziękujemy za Maryję. Ona, nieustannie nam towarzyszy, uczy nas kontemplować Twoje dzieła i kroczyć prosto ścieżką zbawienia. Wsłuchujemy się w Jej prośbę, aby wynagradzać za grzechy przeciw Jej Niepokalanemu Sercu, rozmyślając w każdą pierwszą sobotę miesiąca, przez piętnaście minut, nad tajemnicami różańca i w ten sposób trwać z Nią przy Tobie, Jezu. Także w dzisiejszej modlitwie chcemy wpatrywać się w Twoją Matkę i uczyć się od Niej żyć dla Ciebie, być zjednoczonym z Tobą, kontemplować Twoje Oblicze, rozważać Twoje słowa, naśladować Twoje czyny. Niech Twój Duchu prowadzi nas w naszej modlitwie.

L1: Z Ewangelii według św. Mateusza: „Jezus wziął z sobą Piotra, Jakuba i brata jego Jana i zaprowadził ich na górę wysoką, osobno. Tam przemienił się wobec nich: twarz Jego zajaśniała jak słońce, odzienie zaś stało się białe jak światło. A oto im się ukazali Mojżesz i Eliasz, którzy rozmawiali z Nim. Wtedy Piotr rzekł do Jezusa: «Panie, dobrze, że tu jesteśmy»” (17, 1-4).

Śpiew refrenu: „Do Ciebie się cały świat ucieka, przez różaniec Twej pomocy czeka, Różańcowa Dziewico Maryjo”.

L2: Z Listu Apostolskiego Rosarium Virginis Mariae: „Ewangeliczną scenę przemienienia Chrystusa, w której trzej apostołowie, Piotr, Jakub i Jan, zdają się jakby porwani pięknem Odkupiciela, można przyjąć za ikonę chrześcijańskiej kontemplacji. […] Maryja jest niedoścignionym jej wzorem. Oblicze Syna należy do Niej ze szczególnego tytułu. To w Jej łonie ukształtowało się, biorąc od Niej również ludzkie podobieństwo, które wskazuje na jeszcze większą z pewnością bliskość duchową.

Śpiew: „Do Ciebie się cały świat ucieka…”.

L1: „Chrystus jest Nauczycielem w całym tego słowa znaczeniu, jest objawiającym i samym Objawieniem. Nie chodzi jedynie o nauczenie się tego, co głosił, ale o «nauczenie się Jego samego». Jakaż nauczycielka byłaby w tym bieglejsza niż Maryja? Maryja stale przypomina wiernym «tajemnice» swego Syna, pragnąc, by je kontemplowano, i by dzięki temu mogły wydać z siebie całą swą zbawczą moc”.

Śpiew: „Do Ciebie się cały świat ucieka…”.

L2: „Jej spojrzenie, zawsze pełne adorującego zadziwienia, już nigdy się od [Jezusa] nie odwróci. Czasem będzie spojrzeniem pytającym, jak po Jego zaginięciu w świątyni: «Synu, czemuś nam to uczynił?» (Łk 2,48); będzie to zarazem zawsze spojrzenie przenikliwe, zdolne do czytania w głębi duszy Jezusa, […] tak jak w Kanie (por. J 2,5). Kiedy indziej będzie spojrzeniem pełnym bólu, zwłaszcza pod krzyżem. […] W wielkanocny poranek będzie to spojrzenie rozpromienione radością Zmartwychwstania, a wreszcie w dniu Pięćdziesiątnicy spojrzenie rozpalone wylaniem Ducha”.

Śpiew: „Do Ciebie się cały świat ucieka…”.

L1: „Maryja żyje z oczyma zwróconymi na Chrystusa i skarbi sobie każde Jego słowo: «Zachowywała wszystkie te sprawy i rozważała je w swoim sercu» (Łk 2, 19). Wspomnienia o Jezusie, wyryte w Jej duszy, towarzyszyły Jej w każdej okoliczności. […] To te wspomnienia stanowiły niejako «różaniec», który Ona sama nieustannie odmawiała w dniach swego ziemskiego życia”.

Śpiew: „Do Ciebie się cały świat ucieka…”.

L2: „Maryjo, Ty stale przypominasz swoim dzieciom tajemnice swego Syna, pragnąc, by je kontemplowano, by uczyły «wypłynięcia na głębię», ucz nas opowiadać światu, a nawet wołać o Chrystusie jako Panu i Zbawicielu, jako «drodze, prawdzie i życiu» (J 14,6), jako «celu historii ludzkiej, punkcie, ku któremu zwracają się pragnienia historii i cywilizacji»”.

Chwila ciszy.

Śpiew: „Różańcowa Pani nieba ziemi”.

Cząstka Różańca

Matka Najświętsza prosiła, aby w pierwszą sobotę miesiąca odmówić jedną część różańca. Wynagradzajmy Jej w tej modlitwie za zniewagi, jakich Ona doznaje od ludzi.

P: Maryjo, Matko Boga – Człowieka i nasza Matko, we wspólnej modlitwie chcemy wynagradzać Ci za bluźnierstwa i niewdzięczności, którymi jest obrażane Twoje Niepokalane Serce. Prosimy wstawiaj się za nami u Boga. Uproś nam łaskę wpatrywania się w Ciebie obecną w tajemnicach różańca.

Witaj Królowo. Ojcze nasz. Zdrowaś Maryjo (3x). Chwała Ojcu.

Tajemnica pierwsza: Chrzest Pana Jezusa w Jordanie

P: Maryjo, Matko najmilsza, wpatrzona sercem w Syna rozpoczynającego swoją publiczną działalność, uproś nam łaskę wsłuchania się w słowa Ojca: „Ten jest mój Syn umiłowany, w którym mam upodobanie” (Łk 3,17).