MODLITWA
W PIERWSZĄ SOBOTĘ MIESIĄCA

88	styczeń 2024

Do pobrania: PDF

Myśli do homilii

1. Przeżywamy wczoraj uroczystość Objawienia Pańskiego. Również dzisiejsza Ewangelia objawia nam prawdę o Jezusie. Czytamy w niej: „Lud, który siedział w ciemności, ujrzał światło wielkie, i mieszkańcom cienistej krainy śmierci wzeszło światło”. Poznajemy Jezusa jako światłość świata. Maryja wspiera nas w pełnym wiary spojrzeniu na Jej Syna. Ona ma szczególny udział w objawieniu Jezusa ludziom. Do Niej został posłany Anioł Gabriel. Usłyszała słowa, że pocznie mocą Ducha Świętego, a Dziecię, które się narodzi, będzie nazwane Synem Najwyższego. Przyjęła orędzie, które przekazał Jej Anioł Gabriel i uwierzyła, że dla Boga wszystko jest możliwe. Powiedziała swoje „Fiat”. Rozpoczął się nowy etap w Jej życiu, a także w dziejach świata. Tę nowość znała przez pewien czas tylko Ona. Kierowana przez Ducha Świętego, dzień po dniu rozważała i przeżywała objawioną Jej tajemnicę. Jest dla wszystkich wzorem przyjęcia objawiającego się Boga.

2. Gdy do Betlejem przybyli mędrcy ze Wschodu, zobaczyli nie tylko Dziecię Jezus, lecz także Jego Matkę. To Ona ukazuje im Jezusa. On jest w Jej ramionach. Jest Jej Synem, a równocześnie Panem nieba i ziemi. Z woli Bożej uczestniczy Ona w objawianiu się Jezusa ludziom. Kościół nazwie Ją Królową Apostołów. Od Niej uczymy się apostolstwa. Mamy jak Ona przyjąć Jezusa otwartym sercem i mamy ukazywać Go zarówno tym, którzy są blisko, jak pasterze, jak też tym, którzy przyszli z daleka, jak Mędrcy. Mamy też iść do tych, którzy nie znają Jezusa lub odeszli od Niego.

3. Maryja, Królowa Apostołów, jest nazywana przez św. Jana Pawła II również Niewiastą Eucharystii. Będziemy tę prawdę rozważać w czasie nabożeństwa po Mszy Świętej. Ona prosi nas, abyśmy w pierwszą sobotę przyjmowali z wiarą i miłością Komunią Świętą. Sama daje na przykład takiego sposobu przyjmowania Jezusa. W okresie świątecznym więcej osób przystępowało do Stołu Pańskiego. Modlimy się dziś, aby czynili to nie tylko przy okazji Swiąt, lecz w każdą niedzielę, troszcząc się o czystość swego serca i wierność Bożym przykazaniom.

Medytacja o tajemnicy różańca

Rozważając tajemnice różańca chcemy pogłębić w sobie postawę pokory i dziękować Bogu za dar Komunii Świętej. To drugi warunek nabożeństwa pierwszych pięciu sobót miesiąca.

W: (Modlitwa Anioła z Fatimy): O Boże mój, wierzę w Ciebie, uwielbiam Ciebie, ufam Tobie i miłuję Ciebie. Proszę Cię o przebaczenie dla tych, którzy w Ciebie nie wierzą, Ciebie nie uwielbiają, nie ufają Tobie i Ciebie nie miłują. Trójco Przenajświętsza, Ojcze, Synu i Duchu Święty. W najgłębszej pokorze cześć Ci oddaję i ofiaruję Tobie Przenajdroższe Ciało i Krew, Duszę i Bóstwo Jezusa Chrystusa, obecnego na ołtarzach całego świata jako wynagrodzenie za zniewagi, świętokradztwa i obojętność, którymi jest On obrażany. Przez nieskończone zasługi Jego Najświętszego Serca i przez przyczynę Niepokalanego Serca Maryi, proszę Cię o łaskę nawrócenia biednych grzeszników.

P: Panie Jezu Chryste, Tobie oddali pokłon Mędrcy ze Wschodu. Złożyli Ci w ofierze złoto, kadzidło i mirrę. My dziś klękamy przed Tobą ofiarując Ci wiarę, nadzieję i miłość. Twa Najświętsza Matka, która ukazała Cię przybyłym z daleka Mędrcom, dziś pomaga nam uznać w Tobie Pana i Stwórcę, Boga i Zbawiciela. Pomaga nam głęboko wierzyć w Twoją obecność w Najświętszym Sakramencie i podejmować akty wynagrodzenia za niewdzięczność i bluźnierstwa, którymi jesteś obrażany i które ranią także Jej Niepokalane Serce. Ona wzywa nas do przyjmowania w tej intencji Komunii Świętej i uczy pełnego otwarcia serca dla Ciebie. By jeszcze głębiej przeżyć dar zjednoczenia z Tobą w eucharystycznej uczcie, wsłuchujemy się w słowa św. Jana Pawła II. Rozważania będziemy przeplatać śpiewem kolęd.

L1: „Jeśli Eucharystia jest tajemnicą wiary, która przewyższa nasz intelekt, a przez to zmusza nas do jak najpełniejszej uległości Słowu Bożemu. Nikt tak jak Maryja nie może być wsparciem i przewodnikiem w takiej postawie. Nasze powtarzanie dzieła Chrystusa z Ostatniej Wieczerzy, które jest wypełnianiem Jego nakazu: «To czyńcie na moją pamiątkę!», staje się jednocześnie przyjęciem zaproszenia Maryi do okazywania Mu posłuszeństwa bez wahania: «Zróbcie wszystko, cokolwiek wam powie» (J 2,5). Z matczyną troską, poświadczoną podczas wesela w Kanie, Maryja wydaje się nam mówić: «Nie wahajcie się, zaufajcie słowu mojego Syna. On, który mógł przemienić wodę w wino, ma moc uczynić z chleba i wina swoje Ciało i swoją Krew»”.

Śpiew: „Ach ubogi żłobie”.

L2: „W pewnym sensie Maryja wyraziła swoją wiarę eucharystyczną, jeszcze zanim Eucharystia została ustanowiona, przez sam fakt ofiarowania swojego dziewiczego łona, aby mogło się dokonać Wcielenie Słowa Bożego. Eucharystia odsyłając do męki i zmartwychwstania, wyraża jednocześnie ciągłość z tajemnicą Wcielenia. W zwiastowaniu Maryja poczęła Syna Bożego również w fizycznej prawdzie ciała i krwi, antycypując w sobie to, co w jakiejś mierze realizuje się sakramentalnie w każdym wierzącym, który przyjmuje pod postacią chleba i wina Ciało i Krew Pańską”.

Śpiew: „W żłobie leży”.

L1: „Istnieje ponadto głęboka analogia pomiędzy fiat wypowiedzianym przez Maryję na słowa archanioła i amen, które wypowiada każdy wierny kiedy otrzymuje Ciało Pańskie. Maryja była wezwana do wiary, że Ten, którego poczęła «za sprawą Ducha Świętego», był «Synem Bożym» (por. Łk 1,30-35). W ciągłości z wiarą Dziewicy, tajemnica eucharystyczna wymaga od nas wiary na wzór wiary Dziewicy, że ten sam Jezus, Syn Boży i Syn Maryi, uobecnia się w całym swoim Bosko-ludzkim jestestwie pod postaciami chleba i wina”.

Śpiew: „Dzisiaj w Betlejem”.

L2: „«Błogosławiona [jest], która uwierzyła» (Łk 1,45): Maryja w tajemnicy Wcielenia antycypowała także wiarę eucharystyczną Kościoła. Kiedy nawiedzając Elżbietę nosi w łonie Słowo, które stało się ciałem, Maryja w pewnym sensie jest «tabernakulum» – pierwszym «tabernakulum» w historii, w którym Syn Boży (jeszcze niewidoczny dla ludzkich oczu) pozwala się adorować Elżbiecie, niejako «promieniując» swoim światłem poprzez oczy i głos Maryi. Czy zatem Maryja kontemplująca oblicze Chrystusa dopiero co narodzonego i tuląca Go w ramionach, nie jest dla nas niedoścignionym wzorem miłości i natchnienia podczas każdej naszej Komunii eucharystycznej?”

Śpiew: „O gwiazdo betlejemska”.

Cząstka Różańca

P: Trwając nadal w klimacie uroczystości Narodzenia Pańskiego, dziękujemy Bogu za dar wcielenia Syna Bożego. Razem z Maryją, w różańcowych tajemnicach, rozważamy wielkie rzeczy, którem nam Pan uczynił.

Witaj Królowo. Ojcze nasz. Zdrowaś Maryjo (3x). Chwała Ojcu.

Tajemnica pierwsza: Zwiastowanie NMP

P: Maryjo, wypowiadając swoje fiat zgadzasz się całą sobą na przyjęcie Boga. Zanim poczęłaś Go w swoim łonie, przyjęłaś Go w Twoim Niepokalanym Sercu, wierząc, że dla Boga nie ma nic niemożliwego. Niewiasto Eucharystii, wypraszaj nam mocną wiarę, że w Komunii Świętej przyjmujemy Boga.