 |
MODLITWA
|
Myśli do homilii
1.Gromadzimy się na Eucharystii w pierwszą sobotę miesiąca u progu Wielkiego Postu. Jest to czas pokuty i modlitwy, czas nawrócenia, który domaga się nie tylko żalu za grzechy i otrzymania rozgrzeszenia, lecz także wynagrodzenia za popełnione zło. Przeżywanie pierwszych sobót miesiąca pomaga nam głębiej zrozumieć potrzebę takiego działania. Wśród aktów wynagradzających, jakich oczekuje od nas Maryja, jest także rozważanie tajemnic z życia Jezusa. Mogłoby się wydawać, że taki czyn nie ma charakteru wynagradzającego, że nie naprawia zła, jakie zostało dokonane przez ludzi i że nie jest wyciąganiem cierni, które przez niewdzięczność i bluźnierstwa wbijają się w Jej Niepokalane Serce. Są to jednak bardzo ważne działania. Rozważanie słów i czynów Jezusa zbliża do Niego i sprawia, że człowiek potrafi głębiej przeżywać spowiedź, ściślej jednoczyć się z Jezusem w Komunii Świętej i bardziej świadomie odmawiać różaniec. Dlatego rozważanie słowa Bożego i stylu życia Jezusa ma ogromne znaczenie dla naszego nawrócenia i dla podejmowania czynów wynagradzających za grzechy.
2. Przeżywając Wielki Post chcemy jeszcze gorliwiej uczyć się od Maryi rozważania w sercu wszystkiego, co dotyczy Jezusa. Z Nią rozważamy tajemnicę pobytu Jezusa na pustyni, o której mówi jutrzejsza Ewangelia. Ją prosimy, abyśmy z wiarą przyjęli przesłanie dzisiejszych czytań mszalnych. Prorok Izajasz wzywa nas do zachowania wierności Bożym przykazaniom, gdyż jest to najlepsza droga życia. U progu Wielkiego Postu odczytujemy również Ewangelię o powołaniu Mateusza oraz o przyjęciu, jakie przygotował on w swoim domu dla celników. Pan Jezus przyjmuje zaproszenie i rozmawia z nimi. Faryzeuszom i uczonym w Piśmie odpowiada, że nie potrzebują lekarza zdrowi, lecz ci, którzy się źle mają.
3. Przeżywajmy z wiarą Eucharystię, a także pierwszosobotnie nabożeństwo. W 15-minutowej medytacji, którą będziemy rozważać tajemnicę modlitwy Pana Jezusa w Ogrójcu. Tam w sposób szczególny uczymy się powtarzać słowa Jezusa: „Ojcze, oddal ode Mnie ten kielich, jednak nie moja, ale Twoja wola niech się spełnia”.
Medytacja o tajemnicach różańca
Zgodnie z prośbą Matki Bożej, w 15-sto minutowej medytacji nad tajemnicami różańca, wynagradzajmy Jej za wszystkie zniewagi i niewdzięczności, którymi jest obrażana.
(Śpiew na wystawienie Najświętszego Sakramentu).
W: (Modlitwa Anioła z Fatimy): O Boże mój, wierzę w Ciebie, uwielbiam Ciebie, ufam Tobie i miłuję Ciebie. Proszę Cię o przebaczenie dla tych, którzy w Ciebie nie wierzą, Ciebie nie uwielbiają, nie ufają Tobie i Ciebie nie miłują. Trójco Przenajświętsza, Ojcze, Synu i Duchu Święty. W najgłębszej pokorze cześć Ci oddaję i ofiaruję Tobie Przenajdroższe Ciało i Krew, Duszę i Bóstwo Jezusa Chrystusa, obecnego na ołtarzach całego świata jako wynagrodzenie za zniewagi, świętokradztwa i obojętność, którymi jest On obrażany. Przez nieskończone zasługi Jego Najświętszego Serca i przez przyczynę Niepokalanego Serca Maryi, proszę Cię o łaskę nawrócenia biednych grzeszników.
P: Jako biedni grzesznicy, wzywający Twego miłosierdzia, klękamy przed Tobą, Panie Jezu, u progu Wielkiego Postu, w pierwszą sobotę miesiąca. Ciebie Duch Święty wyprowadził na pustynię, abyś był kuszony przez diabła. Poślij nam Twego Ducha, aby nas prowadził. Niech da nam siły do zwyciężenia pokusy. Niech nas uzdalnia do podjęcia pokuty. Wzywałeś wszystkich grzeszników do nawrócenia. Twoja Najświętsza Matka, w czasie fatimskich objawień, również nas wezwała do czynów pokutnych i do aktów wynagrodzenia za niewdzięczność, bluźnierstwa i obojętność, jakich doznaje od ludzi. Zgodnie z Jej życzeniem podejmujemy medytację różańcową. Chcemy rozważać tajemnicę Twojej modlitwy w Ogrójcu. Pomóż nam wsłuchać się w Twoje słowa: „Ojcze, nie moja wola, lecz Twoja niech się stanie!”. Pomóż nam w każdym Ojcze nasz powtarzać z wiarą: „Bądź wola Twoja jako w niebie, tak i na ziemi”.
L1: Z Ewangelii według św. Łukasza: „[Jezus] udał się, według zwyczaju, na Górę Oliwną: towarzyszyli Mu także uczniowie. Gdy przyszedł na miejsce, rzekł do nich: «Módlcie się, abyście nie ulegli pokusie». A sam oddalił się od nich na odległość jakby rzutu kamieniem, upadł na kolana i modlił się tymi słowami: «Ojcze, jeśli chcesz, zabierz ode Mnie ten kielich! Jednak nie moja wola, lecz Twoja niech się stanie!»” (Łk 22,39-42).
L2: Modlisz się, Panie, w Ogrodzie Oliwnym. Widzisz w duszy zło grzechów ludzkich. Widzisz także co Cię czeka w najbliższych godzinach. Ci, którzy niedawno chcieli obwołać Cię królem, teraz przygotowują Ci krzyż. Opuszczą Cię również uczniowie. A Ty, Panie, mówisz Ojcu ostateczne „tak”, przyjmujesz gorzki kielich zbawienia.
L1: Przyszedłeś na ziemię ze względu na tę «godzinę». Przygotowałeś na tę chwilę siebie i swoich uczniów. Teraz nadeszła «godzina» Getsemani, tego czuwania i samotnej modlitwy. Potrzebna była definitywna rozmowa z Ojcem, […] by ukazać, że znasz Ojca i że jesteś zdecydowany objawić Ojca poprzez krzyż. Twoje czuwanie w Getsemani, Twoje bezwarunkowe «tak», wypowiedziane Ojcu – to święta godzina naszego Odkupienia. Pomimo, że doznajesz niezmiernej trwogi, nie uciekasz przed tą «godziną». Mówiłeś w Jerozolimie: „I cóż mam powiedzieć? Ojcze, wybaw Mnie od tej godziny. Ależ właśnie dlatego przyszedłem na tę godzinę” (J 12,27).
L2: Pozostańmy w chwili ciszy, aby jeszcze bardziej zbliżyć się sercem do Jezusa, który trzykrotnie powtarza modlitwę: „Ojcze, oddal ode Mnie ten kielich, ale nie moja, lecz Twoja wola niech się stanie”.
Chwila ciszy.
L1: Chciałeś, Panie Jezu, aby godzina Ogrójca była również naszą godziną. Zaprosiłeś uczniów, aby czuwali z Tobą. Ich jednak ogarnęła senność. Nie umieli jej pokonać. Zostawili Cię samego w Twoich duchowych zmaganiach. Gdy wróciłeś do nich, powiedziałeś: „Jednej godziny nie mogliście czuwać ze Mną? Czuwajcie i módlcie się, abyście nie ulegli pokusie” (Mt 26,40-41).
L2: Choć uczniowie byli senni, to jednak pozostali z Tobą, Panie Jezu, na miejscu modlitwy. Byli tam jako zalążek Kościoła, który miał się narodzić z krzyża i objawić w dniu Pięćdziesiątnicy. Już wcześniej zaprosiłeś ich do Wieczernika i przeżyłeś z nimi Eucharystię. Skierowałeś do nich ostatnie słowa, nakarmiłeś ich chlebem życia, spożyłeś z nimi paschalną ucztę. Teraz prowadzisz ich dalej w stronę męki i zmartwychwstania. Prowadzisz także nas, którzy uczestniczymy w Eucharystii i trwamy na adoracji.
L1: Panie Jezu, dziś w pierwszą sobotę miesiąca, zgodnie z życzeniem Twej Najświętszej Matki, przeżywamy medytację różańcową. Pełni wdzięczności rozważamy tajemnice Twojej męki jednocząc się z Tą, którą czcimy jako Matkę Bożą Różańcową. Wynagradzając Jej za nasze grzechy prosimy o łaskę wiernego wypełnienia woli Ojca. Daj każdemu i każdej z nas łaskę powtarzania Twoich słów: „Ojcze, nie moja, ale Twoja wola niech się stanie”. Prosimy o to w cichej modlitwie.
Chwila ciszy.
Śpiew, np.: Ogrodzie Oliwny.
Cząstka Różańca
Matka Najświętsza prosiła, aby w pierwszą sobotę miesiąca odmówić jedną część różańca. Wynagradzajmy Jej w tej modlitwie za zniewagi, jakich Ona doznaje od ludzi.
P: Rozważajmy tajemnice bolesne różańca. Módlmy się z Maryją, która sercem jest blisko Jezusa, gdy cierpi On w Getsemani i jest z Nim w czasie Jego męki i śmierci. To także „Jej godzina” i Jej „bądź wola Twoja” Ojcze. Przez mękę naszego Zbawiciela prośmy także w modlitwie różańcowej o pokój na świecie, aby ustały wojny, aby nawrócili się ci, którzy je wywołują i aby nie pozostali bez pomocy ci, którzy są jej ofiarami.
Witaj Królowo. Ojcze nasz. Zdrowaś Maryjo (3x). Chwała Ojcu.
Tajemnica pierwsza: Modlitwa Pana Jezusa w Ogrojcu
P: Panie Jezu, Twoja modlitwa w Getsemani przemienia naszą modlitwę i całe nasze życie. Twoja męka to początek naszego zbawienia. Przyjmujesz na siebie nasze grzechy i grzechy całego świata. Dziękujemy Ci, Jezu.
L: Ojcze nasz. Zdrowaś Maryjo (10x). Chwała Ojcu. O mój Jezu.
Tajemnica druga: Biczowanie Pana Jezusa
P: Piłat kazał Cię, Panie, ubiczować, choć „żadnej winy w Tobie nie znalazł” (J 19,4). Ty zaś podałeś grzbiet swój bijącym. Cierpiałeś za nasze grzechy. W Twoich ranach jest nasze zdrowie. Bądź uwielbiony, nasz Panie i Zbawicielu.
L: Ojcze nasz. Zdrowaś Maryjo (10x). Chwała Ojcu. O mój Jezu.
Tajemnica trzecia: Cierniem koronowanie
P: „Czy Ty jesteś Królem?” (J 18,33) – zapytał Cię Piłat, Panie. Potwierdziłeś: „Tak, jestem Królem” (J 18,37)». Wyśmiano Twoją królewską godność. Ukoronowano Cię koroną z cierni. Potem szydzono z Ciebie, pluto na Ciebie i bito Cię po głowie. Chcemy być z Tobą, Panie Jezu.
L: Ojcze nasz. Zdrowaś Maryjo (10x). Chwała Ojcu. O mój Jezu.
Tajemnica czwarta: Niesienie krzyża
P: Jezu, krzyż włożony na Twoje ramiona stał się na zawsze symbolem Twojej męki i symbolem prawdziwej miłości. Wypełniasz zbawcze dzieło Ojca. I nam pozwalasz dzielić się z Tobą naszym cierpieniem – naszym krzyżem. Choć jesteśmy grzeszni, możemy uczestniczyć w Twoim zbawczym cierpieniu. Dziękujemy Ci, Chryste.
L: Ojcze nasz. Zdrowaś Maryjo (10x). Chwała Ojcu. O mój Jezu.
Tajemnica piąta: Śmierć Pana Jezusa na krzyżu
P: „Gdy przyszli na miejsce zwane Golgotą ukrzyżowali tam Jezusa” (Łk 23,33). Z krzyża prosiłeś Ojca: „Ojcze przebacz im, bo nie wiedzą co czynią”. Powierzyłeś nas swej Najświętszej Matce: „Niewiasto oto syn Twój”, „Oto Matka twoja”. Dziękujemy Ci, Panie Jezu.
L3: Ojcze nasz. Zdrowaś Maryjo (10x). Chwała Ojcu. O mój Jezu.
P: Wierzę w Boga.
(Można odmówić inne modlitwy, jeśli taka jest praktyka we wspólnocie. Jeśli modlitwa była przeżywana przed wystawionym Najświętszym Sakramentem, następuje błogosławieństwo).