 |
MODLITWA
|
Myśli do homilii
1. Dzisiejsze czytania mówią o wierze i miłości. Pan Jezus wyjaśnia uczniom, że to „z powodu małej wiary” nie mogli wypędzić złego ducha z chłopca. Nie był to pierwszy ani jedyny przypadek, kiedy Pan Jezus wypominał im brak wiary, jednak odczytane dziś słowa brzmią szczególnie mocno: „O plemię niewierne i przewrotne! Jak długo jeszcze mam być z wami; jak długo mam was znosić?”. W tych słowach widzimy ból, jakim dla Jezusa jest ciągłe niedowierzanie i zbyt słaba wiara. Staramy się wynagradzać Mu za ten grzech i umacniać naszą wiarę.
2. O miłości mówi pierwsze czytanie dzisiejszej liturgii słowa: „Słuchaj, Izraelu: Pan jest naszym Bogiem – Pan jedynie. Będziesz więc miłował Pana, Boga twojego, z całego swego serca, z całej duszy swojej, ze wszystkich swych sił. Pozostaną w twym sercu te słowa, które ja ci dziś nakazuję. Wpoisz je twoim synom, będziesz o nich mówił przebywając w domu, w czasie podróży, kładąc się spać i wstając ze snu” (Pwt 6,4-7). Ten tekst stanowił ważną część modlitwy członków narodu wybranego. Od 13 roku życia każdy Izraelita był zobowiązany do omawiania jej rano i wieczorem. Odmawiano ją także w czasie wspólnych nabożeństw w synagodze i w świątyni.
3. Nie zawsze jednak nasza wiara jest dość mocna, a miłość główną regułą naszego życia. Często zwyciężają inne postawy. Schodzimy z drogi wiary i miłości, by oddać się siłom egoizmu, obojętności, niechęci, zazdrości, czy nawet nienawiści. Jeśli w pierwsze piątki i pierwsze soboty miesiąca podejmujemy akty wynagrodzenia za niewdzięczność, bluźnierstwa i inne złe postawy ludzi wobec Maryi (dziś szczególnie wobec Jej niepokalanego poczęcia) i wobec samego Boga, to u podstaw każdej z tych postaw jest brak miłości. To najbardziej boli i najgłębiej rani, a największą siłą wynagradzającą za grzech jest miłość. Niech ona przenika nasze serca w czasie tej Eucharystii, a także w czasie nabożeństwa pierwszosobotniego, w czasie którego chcemy pogłębić naszą postawę pokutną. Uczymy się pokutować również od wielu pielgrzymów, którzy z tych właśnie motywów podejmują, szczególnie w tym miesiącu, pielgrzymki do świętych miejsc.
Medytacja o tajemnicach różańca
Zgodnie z prośbą Matki Bożej, w 15-sto minutowej medytacji nad tajemnicami różańca, wynagradzajmy Jej za wszystkie zniewagi i niewdzięczności, którymi jest obrażana.
(Śpiew na wystawienie Najświętszego Sakramentu).
W: (Modlitwa Anioła z Fatimy): O Boże mój, wierzę w Ciebie, uwielbiam Ciebie, ufam Tobie i miłuję Ciebie. Proszę Cię o przebaczenie dla tych, którzy w Ciebie nie wierzą, Ciebie nie uwielbiają, nie ufają Tobie i Ciebie nie miłują. Trójco Przenajświętsza, Ojcze, Synu i Duchu Święty. W najgłębszej pokorze cześć Ci oddaję i ofiaruję Tobie Przenajdroższe Ciało i Krew, Duszę i Bóstwo Jezusa Chrystusa, obecnego na ołtarzach całego świata jako wynagrodzenie za zniewagi, świętokradztwa i obojętność, którymi jest On obrażany. Przez nieskończone zasługi Jego Najświętszego Serca i przez przyczynę Niepokalanego Serca Maryi, proszę Cię o łaskę nawrócenia biednych grzeszników.
P: Panie Jezu, dziękujemy Ci za Maryję, Twoją i naszą Matkę. Dziękujemy Ci, za Jej nieustanną obecność pośród nas i Jej matczyną opiekę. Dziękujemy Ci za Jej Niepokalane Poczęcie i za orędzie, które otrzymaliśmy od Niej w Fatimie. Orędzie to jest wezwaniem do nawrócenia, do modlitwy, szczególnie różańcowej oraz do pokuty i zadośćuczynienia za grzechy. Wyrasta ono wprost z Twoich słów: «Nawracajcie się i wierzcie w Ewangelię!». Pomóż nam, Panie Jezu, lepiej zrozumieć, czym jest pokuta, jak mamy pokutować i jak przez pokutę możemy wynagradzać za popełnione grzechy, a także za bluźnierstwa wypowiadane przez niepokalanemu poczęciu Twej Najświętszej Matki. Dziś w rozważaniu tej prawdy poprowadzą nas myśli z adhortacji św. Jana Pawła II o pokucie i pojednaniu. Po każdym odczytanym fragmencie papieskiego tekstu pozostaniemy w chwili ciszy. Napełnij nas, Panie Jezu, swoim Duchem, abyśmy lepiej rozumieli wartość pokuty, którą dla nas wyprasza i do której nas wzywa Niepokalana Matka, zatroskana o każdego z nas.
Chwila ciszy.
L1: Pokuta oznacza wewnętrzną przemianę serca pod wpływem Słowa Bożego i w perspektywie królestwa Bożego. Ale pokuta oznacza również przemianę życia zgodnie z przemianą serca. Czynienie pokuty zatem jest czymś autentycznym i skutecznym jedynie wówczas, gdy wyraża się w aktach i czynach pokutnych. W tym sensie pokuta oznacza ascezę, to jest konkretny i codzienny wysiłek człowieka wspartego łaską Bożą, aby stracić swe życie dla Chrystusa, co jest jedynym sposobem, by je zyskać.
Chwila ciszy.
L2: Pokuta oznacza również skruchę. Te dwa znaczenia słowa pokuta występują w znamiennym upomnieniu Jezusa: „Jeśli brat twój … żałuje, przebacz mu! I jeśliby siedem razy na dzień zawinił przeciw tobie i siedem razy zwróciłby się do ciebie, mówiąc: «Żałuję tego», przebacz mu!”. Skrucha, tak jak nawrócenie, jest prawdziwą przemianą duszy.
Chwila ciszy.
L1: W trzecim znaczeniu pokuta jest przechodzeniem wymienionych poprzednio postaw nawrócenia i skruchy w gest ujawniający się na zewnątrz: jest czynieniem pokuty. Czynić pokutę znaczy przede wszystkim przywrócić równowagę i harmonię zburzoną przez grzech, zmienić kierunek postępowania także kosztem ofiary.
Chwila ciszy.
L2: W każdym z tych znaczeń pokuta jest ściśle połączona z pojednaniem, ponieważ pojednanie się z Bogiem, z sobą samym i z innymi zakłada pokonanie radykalnego rozdarcia, którym jest grzech; dokonuje się to jedynie poprzez wewnętrzną przemianę, czyli nawrócenie, które owocuje w życiu poprzez uczynki pokutne. Historia Zbawienia – całej ludzkości i każdego człowieka w każdym czasie – jest przedziwną historią pojednania, w której Bóg, jako Ojciec, przez Krew i Krzyż swego Wcielonego Syna pojednał z sobą świat, rodząc w ten sposób nową wspólnotę pojednanych.
Chwila ciszy.
L1: Pokuta chrześcijańska będzie wtedy autentyczna, gdy będzie wypływała z miłości, a nie jedynie z lęku; gdy będzie polegała na poważnym wysiłku ukrzyżowania „starego człowieka”, aby mógł się narodzić „nowy” za sprawą Chrystusa; gdy będzie naśladowaniem Chrystusa, który będąc niewinny wybrał drogę ubóstwa, cierpliwości, surowości i, można powiedzieć, drogę życia pokutnego.
Chwila ciszy.
L2: Z pokutą związane jest zadośćuczynienie. Nie jest to cena, którą płaci się za odpuszczony grzech i otrzymane przebaczenie. Żadna ludzka cena nie może wyrównać tego, co się otrzymało, owocu przenajdroższej Krwi Chrystusowej. Akty zadośćuczynienia zawierają przekonanie, że po otrzymaniu przebaczenia, człowiek jest zdolny do tego, by włączyć swe własne fizyczne i duchowe umartwienie, w Mękę Chrystusa, który wysłużył mu przebaczenie.
Chwila ciszy.
L1: Dziękujemy Ci, Panie Jezu, za papieskie nauczanie o pokucie. Dziękujemy za łaskę pokuty, za każdą spowiedź i za każdego posługującego w konfesjonale kapłana. Dziękujemy za radość, jakiej doświadczamy, gdy podejmujemy pokutę i za radość aniołów z każdego nawracającego się grzesznika. Dziękujemy Ci za możliwość wynagradzania Maryi, naszej niebieskiej Matce, za niewdzięczność i bluźnierstwa przeciw Jej niepokalanemu poczęciu.
Chwila ciszy.
Śpiew: „Blisko jest Królestwo Boże”.
Cząstka Różańca
Matka Najświętsza prosiła, aby w pierwszą sobotę miesiąca odmówić jedną część różańca. Wynagradzajmy Jej w tej modlitwie za zniewagi, jakich Ona doznaje od ludzi.
P: Odpowiadając na prośbę Matki Najświętszej odmówmy cząstkę różańca. Rozważmy tajemnice światła dziękując za dar Bożej łaski i wszelkiego błogosławieństwa.
Ojcze nasz. Zdrowaś Maryjo (3x). Chwała Ojcu.
Tajemnica pierwsza: Chrzest Pana Jezusa w Jordanie
P: Maryjo, niepokalana Matko, sercem obecna nad Jordanem i wsłuchana w głos Ojca mówiącego do każdego z nas w czasie chrztu: „Ty jesteś moim umiłowanym dzieckiem”, wspieraj nas w nieustannym nawracaniu się poprzez pokutę prowadzącą do tracenia życia dla Chrystusa, by je zyskać w Nim.
L: Ojcze nasz. Zdrowaś Maryjo (10x). Chwała Ojcu. O mój Jezu.
Tajemnica druga: Cud w Kanie Galilejskiej
P: Maryjo, niepokalana Matko, ty nieustannie powtarzasz: „Zróbcie cokolwiek mój Syn wam powie”. Wypisz te słowa w naszych sercach i wspieraj nas, by owocowały one w nas skruchą i pokornym pełnieniem Bożej woli.
L: Ojcze nasz. Zdrowaś Maryjo (10x). Chwała Ojcu. O mój Jezu.
Tajemnica trzecia: Głoszenie Ewangelii i wzywanie do nawrócenia
P: Maryjo, niepokalana Matko, słowa Jezusa: „Nawracajcie się i wierzcie w Ewangelię” są nieustannym wzywaniem do pokuty. Wypraszaj nam łaskę nieustannego, pełnego miłości rozważania tych słów i życia według nich.
L: Ojcze nasz. Zdrowaś Maryjo (10x). Chwała Ojcu. O mój Jezu.
Tajemnica czwarta: Przemienienie na górze Tabor
P: Maryjo, niepokalana Matko, Ty nie musiałaś być na górze Tabor, by poznać tajemnicę miłości Ojca i Syna. Twoje serce całe było w niej zanurzone. Pomóż nam zrozumieć, że owocem tej miłości jest nasze odkupienie.
L: Ojcze nasz. Zdrowaś Maryjo (10x). Chwała Ojcu. O mój Jezu.
Tajemnica piąta: Ustanowienie Eucharystii
P: Maryjo, niepokalana Matko, całe Twoje życie i cała Twoja wieczność są nieustannym adorowaniem Syna. Wlewaj w nasze serca pragnienie adorowania Tego, który w Eucharystii pozostał z nami na zawsze.
L3: Ojcze nasz. Zdrowaś Maryjo (10x). Chwała Ojcu. O mój Jezu.
P: Wierzę w Boga.
(Można odmówić inne modlitwy, jeśli taka jest praktyka we wspólnocie. Jeśli modlitwa była przeżywana przed wystawionym Najświętszym Sakramentem, następuje błogosławieństwo).