Do pobrania: DOCX ♦ PDF

Myśli do homilii

1.W każdą pierwszą sobotę miesiąca spełniamy akty wynagrodzenia za grzechy nasze i innych ludzi. Naszą wdzięcznością pragniemy naprawiać wszelką niewdzięczność wobec Boga, najlepszego Ojca. Naszą miłością i oddaniem pragniemy wyjmować ciernie, jakie ranią Niepokalane Serce Maryi z powodu grzechów ludzi. Ona oczekuje od nas konkretnych działań: spowiedź, Komunia Święta, medytacja o tajemnicach różańca, odmówienie cząstki modlitwy różańcowej. Czyny te podejmujemy zawsze, ale w okresie Wielkiego Postu mogą one nabrać większej głębi. Jesteśmy wzywani do nawrócenia przez słowo Boże, jesteśmy umocnieni na tej drodze przez gorliwszą modlitwę i czyny pokutne. W każdym z tych działań staramy się być blisko Maryi. Wpatrujemy się w nieskalaną czystość Jej Serca, rozważamy Jej doskonałą wierność Jezusowi aż do krzyż. Od Niej się uczymy modlitwy, dostrzegania potrzeb braci i niesienia im pomocy, a także trwania pod krzyżem Jezusa do końca.

2. Dziś rozważamy w liturgii przypowieść Pana Jezusa o miłosiernym ojcu i jego dwóch synach. Jest w niej mowa o odejściu i powrocie, o smutku i radości, o porażce i zwycięstwie, o relacji z Bogiem i ludźmi, o złych wyborach, mających bolesne konsekwencje i dobrych decyzjach, które leczą zadane rany, o poznawaniu miłości Ojca niebieskiego i poznawaniu siebie samego, o utracie godności i jej odzyskaniu, a także o wielu innych ważnych sprawach życia. Jest to przypowieść „kompleksowa”, ukazująca tajemnice życia dzieci Bożych. Odnajdujemy siebie zarówno w synu, który odchodzi i powraca, jak i w synu, który pozostaje w domu, lecz nie rozumie ojca.

3. Prawdę o Bogu i prawdę o nas samych poznajemy również w różańcu. Im bardziej angażujemy się w tę modlitwę, im głębiej wnikamy w każdą z tajemnic, tym wyraźniej widzimy dobroć i wszechmoc Ojca niebieskiego, życie i nauczanie Jezusa Chrystusa, a także tajemniczą obecność i działanie Ducha Świętego. Odkrywamy również prawdę o tym, że Bóg wybiera ludzi i przez nich działa. Dziś w rozważaniu różańcowym przypomnimy postać św. Józefa z racji roku (i miesiąca) jemu poświęconego.

Medytacja o tajemnicach różańca

 Zgodnie z prośbą Matki Bożej, w 15-sto minutowej medytacji nad tajemnicami różańca, wynagradzajmy Jej za wszystkie zniewagi i niewdzięczności, którymi jest obrażana.

(Śpiew na wystawienie Najświętszego Sakramentu).

W: (Modlitwa Anioła z Fatimy): O Boże mój, wierzę w Ciebie, uwielbiam Ciebie, ufam Tobie i miłuję Ciebie. Proszę Cię o przebaczenie dla tych, którzy w Ciebie nie wierzą, Ciebie nie uwielbiają, nie ufają Tobie i Ciebie nie miłują. Trójco Przenajświętsza, Ojcze, Synu i Duchu Święty. W najgłębszej pokorze cześć Ci oddaję i ofiaruję Tobie Przenajdroższe Ciało i Krew, Duszę i Bóstwo Jezusa Chrystusa, obecnego na ołtarzach całego świata jako wynagrodzenie za zniewagi, świętokradztwa i obojętność, którymi jest On obrażany. Przez nieskończone zasługi Jego Najświętszego Serca i przez przyczynę Niepokalanego Serca Maryi, proszę Cię o łaskę nawrócenia biednych grzeszników.

P: Bądź uwielbiony, nasz Panie i Zbawicielu, który z miłości do nas oddałeś życie na krzyżu. Wielbimy Cię w darze Twojej obecności pośród nas w Najświętszym Sakramencie. Dziś pragniemy Cię szczególnie uwielbiać w życiu i posłudze św. Józefa. W Twoim dzieciństwie i Twojej młodości codziennie z nim rozmawiałeś, zasiadałeś z nim do stołu, byłeś blisko niego, a on był z Tobą. Chcesz, abyśmy o nim pamiętali, od niego się uczyli i jego wstawiennictwu się powierzali. Dziękujemy Ci za rok św. Józefa, który papież ogłosił, a także za miesiąc marzec jemu poświęcony. Dziś, rozważając radosne tajemnice różańca, w których poznajemy jego wiarę i zaufanie do Boga, jego posłuszeństwo i pracowitość, jego mądrość i odpowiedzialność, wsłuchujemy się w słowa papieża Leona XIII, który w encyklice „Quamquam plures” ukazuje Kościołowi postawę św. Józefa i wzywa do modlitwy za jego wstawiennictwem.

L1: „Godność Matki Bożej jest tak wzniosła, że żadne stworzenie nie może Jej przewyższyć. Ponieważ jednak św. Józef złączony był węzłem małżeńskim z Najświętszą Dziewicą, przeto bez wątpienia zbliża się bardziej, niż ktokolwiek inny, do Tej tak podniosłej godności, dla której Matka Boża o wiele przewyższa wszystkie natury stworzone. Małżeństwo bowiem jest wspólnotą i związkiem ze wszystkich najściślejszym, który z natury swojej pociąga za sobą wzajemne udzielanie sobie dóbr przez oboje małżonków. A zatem, jeżeli Bóg dał Najświętszej Pannie Maryi, św. Józefa za Oblubieńca, to dał Jej nie tylko towarzysza życia, świadka panieństwa, obrońcę czci, lecz też na mocy samego węzła małżeńskiego uczestnika Jej wzniosłej godności”.

L2: „Ojcowie rodzin mają w Józefie najpiękniejsze uosobienie ojcowskiej czujności i zaradności, małżonkowie mają doskonały przykład miłości, jednomyślności i wierności małżeńskiej, dziewice mają w Nim zarazem przykład i opiekuna nienaruszonego panieństwa. Potomkowie szlachetnych rodów, zapatrując się na przykład Józefa, niechaj się uczą zachowywać godność nawet w razie utraty majątku; bogaci niechaj zrozumieją, jakich dóbr najbardziej należy pożądać i zbierać je wszelkimi siłami. Ubodzy, rzemieślnicy i wszyscy ludzie niższego stanu mają jakoby szczególne prawo uciekania się do Józefa i stawienia Go sobie na wzór do naśladowania. On bowiem, chociaż pochodził z rodu królewskiego i był złączony węzłem małżeńskim z Najświętszą między wszystkimi niewiastami i uważany był za ojca Syna Bożego, przecież spędził życie na pracy, zarabiał rękami i zaradnością na to wszystko, co było potrzebne do utrzymania rodziny […]. Józef, zadowolony z małej swej własności i zarobku, znosił spokojnym i podniosłym umysłem przykrości nieoddzielnie złączone z ubóstwem, jako i przybrany Syn jego, który będąc Panem wszechrzeczy, przyjął postać sługi i dobrowolnie wziął na się nędzę i największy nie­dostatek”.

L1: „Niechaj więc ubodzy, jeżeli chcą być mądrymi, nie ufają obietnicom podżegaczy, lecz przykładom i opiece św. Józefa, oraz macierzyńskiej miłości Kościoła, który coraz więcej opiekuje się ich losem. Tak więc wiele sobie, Czcigodni Bracia, obiecując od Waszej powagi i biskupiej gorliwości i nie wątpiąc, że dobrzy i pobożni wierni uczynią dobrowolnie więcej, niż im będzie nakazane, rozporządzamy, aby przez cały miesiąc październik, po odmówieniu Różańca – co już uprzednio ustanowiliśmy – dołączano modlitwę do św. Józefa […]. Uznajemy także za zbawienną i chwalebną wprowadzoną w niektórych okolicach praktykę, poświęcania miesiąca marca czci świętego Patriarchy przez codzienne pobożne ćwiczenia […]. Tam zaś, gdzie dzień 19. marca, poświęcony św. Józefowi nie należy do świąt uroczystych, zachęcamy wszystkich, aby nie omieszkiwali obchodzić go, według możliwości, godnie z własnej osobistej pobożności ku czci niebiańskiego Opiekuna tak, jakby był świętem obowiązującym”.

L2: Dziękujemy Ci, Panie Jezu, za św. Józefa, którego czcimy również jako opiekuna Kościoła świętego. Jego uroczystość przeżywamy pośrodku Wielkiego Postu, a miesiąc marzec, jemu poświęcony, to czas wielkopostnego wysiłku nawrócenia. Chcemy odrzucić grzech, przezwyciężyć nasze wady i umacniać się w wierności Tobie. W litanii do św. Józefa wzywamy go jako męża najsprawiedliwszego, najczystszego, najroztropniejszego, najmężniejszego, najposłuszniejszego i najwierniejszego. Pomóż nam, Panie, Jezu, przez jego wstawiennictwo, rozwijać w sobie te cnoty. Prosimy o to w cichej modlitwie.

Chwila ciszy.

L1: Litania do św. Józefa.

Śpiew, np.: „O Józefie ukochany”.

Cząstka Różańca

Matka Najświętsza prosiła, aby w pierwszą sobotę miesiąca odmówić jedną część różańca. Wynagradzajmy Jej w tej modlitwie za zniewagi, jakich Ona doznaje od ludzi.

P: Rozważamy dziś różańcowe tajemnice radosne. Wpatrujmy się nie tylko w postać Jezusa i Maryi, lecz także w przykład św. Józefa. Jego prosimy o wstawiennictwo.

Ojcze nasz. Zdrowaś Maryjo (3x). Chwała Ojcu.

Tajemnica pierwsza: Zwiastowanie Najświętszej Maryi Pannie

P: Św. Józefie, który słuchałeś głosu anioła i przyjąłeś Maryję oraz Dziecię Jezus, poczęte w Jej łonie, pomóż nam otworzyć serca, abyśmy uważnie słuchali głosu Pana i gorliwie wprowadzali Jego słowo w czyn.

L: Ojcze nasz. Zdrowaś Maryjo (10x). Chwała Ojcu. O mój Jezu.

Tajemnica druga: Nawiedzenie św. Elżbiety

P: Św. Józefie, który z uwagą słuchałeś opowieści Maryi, gdy powróciła od św. Elżbiety, pomóż nam otworzyć serca, abyśmy uważnie słuchali głosu Maryi, gdy Ona mówi nam o Jezusie i do Niego nas prowadzi.

L: Ojcze nasz. Zdrowaś Maryjo (10x). Chwała Ojcu. O mój Jezu.

Tajemnica trzecia: Narodzenie Pana Jezusa

P: Św. Józefie, który z troską szukałeś miejsca w Betlejem dla narodzin Jezusa Chrystusa, wypraszaj wszystkim grzesznikom łaskę nawrócenia, aby powrócili do Boga i zaufali Jego miłości.

L: Ojcze nasz. Zdrowaś Maryjo (10x). Chwała Ojcu. O mój Jezu.

Tajemnica czwarta: Ofiarowanie Pana Jezusa w świątyni

P: Św. Józefie, który wraz z Maryją, Twoją Małżonką, przyniosłeś Jezusa do świątyni, aby Go przedstawić Bogu, wypraszaj nam wszystkim łaskę, abyśmy chętnie przychodzili do świątyni na Eucharystię i adorację Jezusa.

L: Ojcze nasz. Zdrowaś Maryjo (10x). Chwała Ojcu. O mój Jezu.

Tajemnica piąta: Odnalezienie Pana Jezusa

P: Św. Józefie, który zabrałeś dwunastoletniego Jezusa do Jerozolimy na Święta Paschy, prowadź wszystkich członków Kościoła, aby po wielkopostnym przygotowaniu z wiarą przeżywali śmierć i zmartwychwstanie Jezusa.

L3: Ojcze nasz. Zdrowaś Maryjo (10x). Chwała Ojcu. O mój Jezu.

P: Wierzę w Boga.

(Można odmówić inne modlitwy, jeśli taka jest praktyka we wspólnocie. Jeśli modlitwa była przeżywana przed wystawionym Najświętszym Sakramentem, następuje błogosławieństwo).