Do pobrania: DOCX ♦ PDF

Myśli do homilii

1.„Dotąd Cię znałem ze słyszenia, teraz ujrzało Cię moje oko” – wyznaje Hiob w dzisiejszym czytaniu. Przeżył wiele cierpienia. W bólu wypowiadał słowa, które odwołuje. Ostatecznie wytrwał w wierności i teraz wielbi Boga. Bóg zaś błogosławi mu i obdarza wieloma dobrami. Również siedemdziesięciu dwóch uczniów z Ewangelii przeżyło coś, co pozwoliło im lepiej poznać Jezusa. Mówili przejęci: „Panie, przez wzgląd na Twoje imię nawet złe duchy nam się poddają”. Pan Jezus potwierdza, że dzieją się wielkie rzeczy, ale zwraca ró1)wnież uwagę na to, że głównym powodem radości Jego uczniów nie są ziemskie sukcesy, nawet te najpiękniejsze. „Nie z tego się cieszcie, że duchy się wam poddają, lecz cieszcie się, że wasze imiona są zapisane w niebie”.

Nasza myśl kieruje się ku niebu przede wszystkim w niedzielę. Wtedy bowiem odrywamy oczy od zwykłych, ziemskich czynności i udajemy się na Eucharystię. W kościele, przy stole słowa, wsłuchujemy się w słowa, które pochodzą z nieba, ale są wypowiedziane w ludzkim języku. Przy eucharystycznym stole chleba uczestniczymy w ofierze, złożonej na Golgocie, skierowanej ku Ojca, który jest w niebie. Tu również przeżywamy komunię, która jednoczy niebo z ziemią, gdyż przyjmujemy Chrystusa, który siedzi po prawicy Ojca i przychodzi do naszych serc. Pamiętając o tej prawdzie lepiej rozumiemy słowa Chrystusa z dzisiejszej Ewangelii: „Nie z tego się cieszcie, że duchy się wam poddają, lecz cieszcie się, że wasze imiona są zapisane w niebie”.

3. W tym roku, w miesiącach, w których miały miejsce objawienia w Fatimie, a więc od maja do października, przypominaliśmy sobie prawdę, że maryjna sobota jest w sposób szczególny ukierunkowana na niedzielę. Oddając cześć Maryi i wynagradzając Jej za bluźnierstwa, prosimy Ją również o łaskę godnego przeżywania niedzieli. Modlimy się o to dla nas, którzy pamiętamy o świętości tego dnia, a także dla tych, którzy nie przychodzą na niedzielną Eucharystię i nie rozumieją słów Chrystusa: „Z tego się cieszcie, że wasze imiona są zapisane w niebie”.

Medytacja o tajemnicach różańca

 Zgodnie z prośbą Matki Bożej, w 15-sto minutowej medytacji nad tajemnicami różańca, wynagradzajmy Jej za wszystkie zniewagi i niewdzięczności, którymi jest obrażana.

(Śpiew na wystawienie Najświętszego Sakramentu).

W: (Modlitwa Anioła z Fatimy): O Boże mój, wierzę w Ciebie, uwielbiam Ciebie, ufam Tobie i miłuję Ciebie. Proszę Cię o przebaczenie dla tych, którzy w Ciebie nie wierzą, Ciebie nie uwielbiają, nie ufają Tobie i Ciebie nie miłują. Trójco Przenajświętsza, Ojcze, Synu i Duchu Święty. W najgłębszej pokorze cześć Ci oddaję i ofiaruję Tobie Przenajdroższe Ciało i Krew, Duszę i Bóstwo Jezusa Chrystusa, obecnego na ołtarzach całego świata jako wynagrodzenie za zniewagi, świętokradztwa i obojętność, którymi jest On obrażany. Przez nieskończone zasługi Jego Najświętszego Serca i przez przyczynę Niepokalanego Serca Maryi, proszę Cię o łaskę nawrócenia biednych grzeszników.

P: Panie Jezu, św. Łukasz w dzisiejszej Ewangelii przekazał nam słowa Twojej modlitwy. Rozradowałeś się w Duchu Świętym i rzekłeś: „Wysławiam Cię, Ojcze, Panie nieba i ziemi, że zakryłeś te rzeczy przed mądrymi i roztropnymi, a objawiłeś je prostaczkom. Tak, Ojcze, gdyż takie było Twoje upodobanie” (Łk 10,21). Powtarzamy te słowa ucząc się uwielbienia Ojca. Z Tobą, Panie Jezu, Go uwielbiamy. Dziś, kontynuując nasze rozważania o niedzieli, śpiewamy pieśń uwielbienia za dar tego świętego dnia. Jego wielkość należy do tajemnic Ojca, które są zakryte przed mądrymi i roztropnymi, a poznają je ludzie prostego serca. Nie wszyscy rozumieją, że niedziela to dzień święty, dzień łaski i zwycięstwa, dzień pierwszy i ósmy, dzień odpoczynku w Bogu, świętowania Twego zmartwychwstania i zstąpienia Ducha Świętego. Wielu wierzących opuszcza niedzielną Eucharystię i nie umie świętować zbawczych wydarzeń, jakich Ty w tym dniu dokonujesz. Rozważając chwalebne tajemnice różańca, wielbimy Cię, Panie, z Maryją, Twoją Najświętszą Matką i ofiarujemy Ci naszą modlitwę uwielbienia jako wynagrodzenie za grzechy tych, którzy opuszczają niedzielną Eucharystię i czynią niedzielę dniem pogańskim.

L1: Z listu św. Jana Pawła II o świętowaniu niedzieli: „Ukazując się Apostołom wieczorem w dniu Paschy, Jezus tchnął na nich i powiedział: «Weźmijcie Ducha Świętego!…» (J 20,22-23). To tchnienie Ducha było wielkim darem, jaki Zmartwychwstały ofiarował swoim uczniom w wieczór niedzieli paschalnej. Również w niedzielę, pięćdziesiąt dni po zmartwychwstaniu, Duch zstąpił z mocą – niczym «uderzenie gwałtownego wichru» i w postaci «języków ognia» (por. Dz 2,2-3)… «Pascha tygodnia» staje się więc w pewien sposób «Pięćdziesiątnicą tygodnia», w której chrześcijanie wciąż na nowo przeżywają radosne spotkanie Apostołów ze Zmartwychwstałym, a On ożywia ich tchnieniem swego Ducha” (nr 28).

L2: Panie Jezu, dziękujemy Ci za dar Ducha Świętego, którego wylałeś na Apostołów. Uczyniłeś to dwukrotnie. Najpierw w dzień Paschy, a następnie w dzień Pięćdziesiątnicy. Czynisz to nadal w każdą niedzielę. Chcesz, abyśmy ją przeżywali jako „Paschę tygodnia” i jako „Pięćdziesiątnicę tygodnia”. W tym bowiem dniu ogień Ducha Świętego dotyka każdego, kto zechce się na niego otworzyć. Ty, o Panie, nosiłeś w sercu wielkie pragnienie, aby ogień z nieba rzucić na ziemię i aby on płonął w ludzkich sercach. Zapaliłeś go w nas w chwili chrztu świętego, rozpaliłeś mocniej w sakramencie bierzmowania, a jednak on często w nas przygasa na skutek naszej słabości. Z pokorą więc prosimy, abyś nauczył nas i wszystkich naszych braci przeżywać niedzielę jako dzień Zesłania Ducha Świętego i aby płomień wiary, nadziei i miłości ogarniał coraz bardziej nasze serca. Przyzywamy tej łaski w cichej modlitwie.

Chwila ciszy.

L1: Z listu św. Jana Pawła II o świętowaniu niedzieli: „Przyjmując Chleb życia, uczniowie Chrystusa czerpią moc ze Zmartwychwstałego i Jego Ducha, aby przygotować się do podjęcia zadań, które czekają ich w codziennym życiu. Dla chrześcijanina bowiem, który pojął sens sprawowanego obrzędu, celebracja eucharystyczna nie kończy się w świątyni. Podobnie jak pierwsi świadkowie zmartwychwstania, również chrześcijanie gromadzący się w każdą niedzielę, aby przeżywać i wyznawać obecność Zmartwychwstałego, są powołani, by w codziennym życiu być ewangelizatorami i świadkami” (nr 45).

L2: Gdy na Apostołów zstąpił Duch Święty, zostali uzdolnieni do tego, aby być, o Panie, Twoimi świadkami w Jerozolimie i w Samarii, w Judei i aż po krańce ziemi. Do tego Ducha Świętego stale się zwracali, Jego natchnień słuchali, Jego mocy przyzywali i Jego darami ubogacali swoje życie. Ich apostolska misja była współpracą z Duchem Świętym. Na tę drogę wprowadzasz również nas, Panie Jezu. Mówisz nam o obecności i działaniu Ducha Świętego, uczysz nas z Nim współdziałać i posyłasz Go do nas. Pragniemy poddawać się Jego prowadzeniu i prosimy, abyś tę umiejętność w nas umacniał. Dziś, ze skruchą w sercu, przepraszamy za wszelkie postawy, które są sprzeciwem wobec Ducha Świętego. W szczególny sposób chcemy wynagradzać za niedowierzanie, że każda niedziela, Twój święty dzień, jest także dniem zesłania Ducha Świętego. Przepraszamy za wszystkich, którzy wątpią w to, że niedzielę otrzymują moc Ducha Świętego i że zostają posłani, aby w tym dniu i w ciągu całego tygodnia być świadkami Twego zmartwychwstania i Twojej zbawczej obecności pośród nas. Przyjmij, Panie, modlitwę, którą zanosimy w ciszy naszych serc.

Dalszą część 15-minutowej medytacji przeżywamy w ciszy. Po niej następuje śpiew, np.: „Duchu Święty, przyjdź, niech wiara zagości”.

Cząstka Różańca

Matka Najświętsza prosiła, aby w pierwszą sobotę miesiąca odmówić jedną część różańca. Wynagradzajmy Jej w tej modlitwie za zniewagi, jakich Ona doznaje od ludzi.

P: Rozważmy chwalebne tajemnice różańca świętego. Wraz z Maryją, Najświętszą Dziewicą, dziękujmy Bogu, za dar niedzieli, za święty i pełen łaski dzień Pana.

Witaj Królowo. Ojcze nasz. Zdrowaś Maryjo (3x). Chwała Ojcu.

Tajemnica pierwsza: Zmartwychwstanie Pana Jezusa

P: Bądź uwielbiony, Duchu Święty, Boże. Ciebie Chrystus tchnął na Apostołów w dzień swego zmartwychwstania. To tchnienie trwa i my również przyjmujemy Ciebie, szczególnie w niedzielę. Chwała Ci, Duchu Święty.

L: Ojcze nasz. Zdrowaś Maryjo (10x). Chwała Ojcu. O mój Jezu.

Tajemnica druga: Wniebowstąpienie Pana Jezusa

P: Bądź uwielbiony, Duchu Święty, Boże. Ciebie Chrystus obiecał Apostołom przed swoim wniebowstąpieniem. Oni oczekiwali na Twoje przyjście trwając na modlitwie. My dziś wołamy: „Przyjdź, Duchu Święty”. 

L: Ojcze nasz. Zdrowaś Maryjo (10x). Chwała Ojcu. O mój Jezu.

Tajemnica trzecia: Zesłanie Ducha Świętego

P: Bądź uwielbiony, Duchu Święty, Boże. Ciebie Chrystus zesłał od Ojca w dzień Pięćdziesiątnicy. Z Jego woli każda niedziela jest Paschą tygodnia i Pięćdziesiątnicą tygodnia. Objaw nam, Duchu Święty, tajemnicę niedzieli.

L: Ojcze nasz. Zdrowaś Maryjo (10x). Chwała Ojcu. O mój Jezu.

Tajemnica czwarta: Wniebowzięcie NMP

P: Bądź uwielbiony, Duchu Święty, Boże. Twoją mocą Maryja poczęła Chrystusa, Syna Bożego i była zawsze Jemu wierna. Twoją mocą została wzięta do nieba. Naucz nas wznosić nasze serca i myśli ku niebu.

L: Ojcze nasz. Zdrowaś Maryjo (10x). Chwała Ojcu. O mój Jezu.

Tajemnica piąta: Ukoronowanie NMP na Królową nieba i ziemi

P: Bądź uwielbiony, Duchu Święty, Boże. Ty obdarzyłeś Maryję boskim pięknem, niebiańskim blaskiem i chwałą Królowej. Pomnażaj naszą miłość do Niej i za Jej przyczyną naucz nas przeżywać niedzielę jako dzień święty.

L3: Ojcze nasz. Zdrowaś Maryjo (10x). Chwała Ojcu. O mój Jezu.

P: Wierzę w Boga.

(Można odmówić inne modlitwy, jeśli taka jest praktyka we wspólnocie. Jeśli modlitwa była przeżywana przed wystawionym Najświętszym Sakramentem, następuje błogosławieństwo).