MODLITWA
W PIERWSZĄ SOBOTĘ MIESIĄCA

102 marzec 2025

Do pobrania: PDF

Myśli do homilii

1. W dzisiejszej Ewangelii Pan Jezus domaga się od nas dziecięcej postawy. Mówi: „Kto nie przyjmie królestwa Bożego jak dziecko, ten nie wejdzie do niego”. Dziecięcą cechą, którą powinniśmy pielęgno1)wać ze szczególną troską, jest zaufanie. Choć dziecko nie potrafi jeszcze nazwać swej postawy zaufaniem lub nadzieją, to jednak ma w sobie tę zdolność. Nie tylko potrafi zaufać rodzicom, lecz czyni to w taki sposób, że staje się dla nas wzorem. Pan Jezus chce, abyśmy je naśladowali.

2. Taką postawę kształtuje w nas również piękna opowieść o obdarowaniu nas przez Boga, której wysłuchaliśmy w pierwszym czytaniu. Bóg dał nam „wolną wolę, język i oczy, uszy i serce zdolne do myślenia. Napełnił nas wiedzą i rozumem, o złu i dobru nas pouczył. Umieścił oko swoje w naszym sercu, aby nam wielkość swoich dzieł ukazać”. Każdy z tych darów kieruje naszą myśl i nasze serce ku Stwórcy i Ojcu. Każdy jest wielki i potrzebny. Na naszym życiowym szlaku, który przemierzamy jako „pielgrzymi nadziei”, zostaliśmy umocnieni słowem Bożym. Niech nasza nadzieja, pokładana w Bogu, nieustannie się umacnia.

3. Rozważamy tę prawdę w pierwszą sobotę miesiąca, oddając cześć Niepokalanemu Sercu Najświętszej Maryi Panny i wynagradzając Jej za niewdzięczność i bluźnierstwa, jakich doznaje od ludzi. Ona uczy nas w swoim Magnificat uwielbienia Boga i radowania się Nim. Mówi o wielkich darach, które od Boga otrzymała i o wielkich dziełach, jakie Bóg sprawia dla ludzi. Jest dla nas wzorem postawy, o której mówił Pan Jezus w dzisiejszej Ewangelii. To postawa dziecięca. To umiejętność zachwycania się wielkością Bożych darów i dostrzegania ich każdego dnia oraz postawa pełnego zaufania wobec Tego, który jest pełen miłosierdzia. W modlitwie różańcowej, którą odmawiamy, uczymy się tej postawy. Im bardziej pokładamy nadzieję w Bogu, tym bardziej cieszy się niepokalane Serce Maryi. Każdy akt zaufania Jezusowi i każde wyznanie, że w Nim pokładamy nadzieję, jest również wynagrodzeniem za wszelkie chwile braku zaufania wobec Niego. Te chwile mogą się zdarzyć nam wszystkim, szczególnie wtedy, gdy przychodzą bolesne doświadczenia.

Medytacja o tajemnicy różańca

W: (Modlitwa Anioła z Fatimy): O Boże mój, wierzę w Ciebie, uwielbiam Ciebie, ufam Tobie i miłuję Ciebie. Proszę Cię o przebaczenie dla tych, którzy w Ciebie nie wierzą, Ciebie nie uwielbiają, nie ufają Tobie i Ciebie nie miłują. Trójco Przenajświętsza, Ojcze, Synu i Duchu Święty. W najgłębszej pokorze cześć Ci oddaję i ofiaruję Tobie Przenajdroższe Ciało i Krew, Duszę i Bóstwo Jezusa Chrystusa, obecnego na ołtarzach całego świata jako wynagrodzenie za zniewagi, świętokradztwa i obojętność, którymi jest On obrażany. Przez nieskończone zasługi Jego Najświętszego Serca i przez przyczynę Niepokalanego Serca Maryi, proszę Cię o łaskę nawrócenia biednych grzeszników.

P: Najdroższy Panie Jezu, chwalimy Ciebie i uwielbiamy. Jesteś naszą nadzieją, wiarą i życiem. Jesteś także źródłem naszej nadziei, wiary i miłości, źródłem życia wiecznego. Dziękujemy Ci za to. Dziękujemy Ci również za świętych, których stawiasz przed nami jako świadków niezwyciężonej nadziei. Dzisiaj szczególnie dziękujemy Ci za Papieża Polaka, za św. Jana Pawła II, który był „papieżem niezłomnej nadziei”. Niósł ją całemu światu, docierał z nią do zdrowych i chorych, trwających przy Tobie i zagubionych, samotnych i opuszczonych, bogatych i biednych. Uczył o niej wszystkich, którzy potrafili się zatrzymać, by zasłuchać się w jego słowa. Nadzieja, do której wzywał, nie opiera się na ludzkich kalkulacjach, ale na ewangelicznym przesłaniu. Jego słowa pragniemy rozważać. Napełnij nas, Panie, Duchem Świętym, aby nas prowadził.

L1: Z Pierwszego Listu św. Piotra Apostoła: „Niech będzie błogosławiony Bóg i Ojciec Pana naszego Jezusa Chrystusa. On w swoim wielkim miłosierdziu przez powstanie z martwych Jezusa Chrystusa na nowo zrodził nas do żywej nadziei: do dziedzictwa niezniszczalnego i niepokalanego, i niewiędnącego, które jest zachowane dla was w niebie” (1,3-4).