MODLITWA
W PIERWSZĄ SOBOTĘ MIESIĄCA

94	lipiec 2024

Do pobrania: PDF

Myśli do homilii

1. Ewangelia dzisiejsza opisuje rozmowę Jezusa z uczniami Jana na temat postu. Pan Jezus dokonuje rozróżnienia. Są dni świętowania i są dni postu. Co decyduje o wyborze jednego lub drugiego działania? Pan Jezus odwołuje się do obrazu uczty weselnej. Nie jest ona czasem postu, lecz radosnego świętowania. Potem dodaje: „Lecz przyjdzie czas, kiedy zabiorą im pana młodego, wówczas będą pościć”. Zbawiciel wyróżnia post, który wierzący podejmują dlatego, że „zabrano im Pana młodego”. Stało się tak w czasie wydarzeń paschalnych, a w ciągu wieków dzieje się tak, gdy Jezus Chrystus, jest osądzany, upokorzony i skazywany na śmierć w swoich wyznawcach i w każdym cierpiącym człowieku. Mówił bowiem: „Cokolwiek uczyniliście jednemu z tych braci moich najmniejszych, Mnieście uczynili”.

2. W naszym życiu post przeplata się ze świętowaniem. Nam chodzi o takie przeżywanie postu, o jakim mówi Pan Jezus. Jest to post podejmowany dlatego, że „zabrano Pana młodego”. Również świętowanie jest czymś głębszym niż tylko przywdzianie uroczystego stroju i dobry posiłek. Motywem radości jest przede wszystkim zmartwychwstanie Pana. W różańcu rozważamy jedną i drugą tajemnicę. W części bolesnej przed naszymi oczami przesuwają się obrazy ukazujące cierpienia Jezusa. Kto z wiarą przeżywa te prawdy, temu łatwiej podjąć post ze względu na Jezusa. W chwalebnej części różańca odnajdujemy najgłębsze motywy naszego świętowania i radości.

3. W życiu chrześcijańskim bardzo ważna jest intencja działania. Powinna być ona czysta jak woda u źródła. Im dalej od niego, tym większe zagrożenie zanieczyszczenia wody. Również intencje naszego działania mogą się zmieniać. Zamiast pościć i świętować ze względu na Chrystusa Oblubieńca, możemy znaleźć inne motywacje. One jednak nigdy nie są tak piękne i szlachetne, jak miłość do Boga i do ludzi.

4. Maryja uczy nas trwać przy cierpiącym Zbawicielu i radować się z Jego obecności i Jego zwycięstwa. Gdy rozważamy z Nią różańcowe tajemnice, Ona wprowadza nas coraz pełniej we wszystkie tajemnice Jej Syna. Trzymajmy więc różaniec w dłoniach i rozważajmy zbawcze tajemnice w sercu.

Medytacja o tajemnicy różańca

W: (Modlitwa Anioła z Fatimy): O Boże mój, wierzę w Ciebie, uwielbiam Ciebie, ufam Tobie i miłuję Ciebie. Proszę Cię o przebaczenie dla tych, którzy w Ciebie nie wierzą, Ciebie nie uwielbiają, nie ufają Tobie i Ciebie nie miłują. Trójco Przenajświętsza, Ojcze, Synu i Duchu Święty. W najgłębszej pokorze cześć Ci oddaję i ofiaruję Tobie Przenajdroższe Ciało i Krew, Duszę i Bóstwo Jezusa Chrystusa, obecnego na ołtarzach całego świata jako wynagrodzenie za zniewagi, świętokradztwa i obojętność, którymi jest On obrażany. Przez nieskończone zasługi Jego Najświętszego Serca i przez przyczynę Niepokalanego Serca Maryi, proszę Cię o łaskę nawrócenia biednych grzeszników.

P: Panie Jezu, Ty powiedziałeś, że pozostaniesz z nami aż do skończenia świata (por. Mt 28,20). Dziękujemy Ci za to i wraz z Maryją uwielbiamy Ciebie, obecnego w Najświętszym Sakramencie. Ona prowadzi nas poprzez tajemnice Twojego ziemskiego życia, uczy nas otwierać na nie serce, coraz lepiej rozumieć i przyswajać to, czego w tych tajemnicach nas uczysz. Jest naszą Przewodniczką i Matką prowadzącą swoje dzieci do Ciebie. Dała nam różaniec i wiele razy prosiła, abyśmy go codziennie odmawiali. Kościół przypomina nam Jej słowa i Jej pragnienie: „Jeśli brak kontemplacji, – uczy papież Paweł VI – różaniec upodabnia się do ciała bez duszy i zachodzi niebezpieczeństwo, że odmawianie stanie się bezmyślnym powtarzaniem formuł”. Dlatego dzisiaj kolejny raz będziemy prosić Królową Różańca Świętego, aby uczyła nas kontemplacji Bożych tajemnic. Wsłuchujmy się w słowa Pisma Świętego i wyjaśnienia św. Jana Pawła II.

L1: Z Ewangelii według św. Łukasza: „[Jezus] poszedł z nimi i wrócił do Nazaretu; i był im poddany. A Matka Jego chowała wiernie wszystkie te wspomnienia w swym sercu. Jezus zaś czynił postępy w mądrości, w latach i w łasce u Boga i u ludzi” (Łk 2,51-52).

L2: Te wspomnienia „stanowią inspirację dla Jej macierzyńskiej troski o Kościół pielgrzymujący, w którym nadal, jako głosicielka Ewangelii, rozwija wątek swego «opowiadania». Maryja stale przypomina wiernym «tajemnice» swego Syna, pragnąc, by je kontemplowano, i by dzięki temu mogły wydać z siebie całą swą zbawczą moc. Odmawiając różaniec, wspólnota chrześcijańska wnika w spojrzenie Maryi i żyje jej wspomnieniami”.

Śpiew: „Zawitaj Królowo Różańca” (pierwsza zwrotka).

L1: „Kontemplować z Maryją to przede wszystkim wspominać. Należy jednak rozumieć to słowo w biblijnym znaczeniu pamięci, która aktualizuje dzieła dokonane przez Boga w historii zbawienia. Biblia jest opisem zbawczych wydarzeń, które mają swój punkt kulminacyjny w samym Chrystusie. Wydarzenia te nie należą tylko do «wczoraj»; są także «dniem dzisiejszym» zbawienia”.

Śpiew: „Zawitaj Królowo Różańca” (druga zwrotka).

L2: „Różaniec ze swą specyfiką przynależy do tej urozmaiconej scenerii modlitwy «nieustannej», a jeśli liturgia, jako działanie Chrystusa i Kościoła, jest zbawczym działaniem w pełnym tego słowa znaczeniu, to różaniec, jako «medytacja» o Chrystusie z Maryją, jest zbawienną kontemplacją. Zagłębianie się, tajemnica po tajemnicy, w życie Odkupiciela sprawia bowiem, że to, co On zdziałał, a liturgia aktualizuje, zostaje dogłębnie przyswojone i kształtuje egzystencję”.

Śpiew: „Zawitaj Królowo Różańca” (trzecia zwrotka).

L1: „Chrystus jest Nauczycielem w całym tego słowa znaczeniu, jest objawiającym i samym Objawieniem. Nie chodzi jedynie o nauczenie się tego, co głosił, ale o nauczenie się Jego samego. Jakaż nauczycielka byłaby w tym bieglejsza niż Maryja? Jeśli ze strony Boga to Duch Święty jest wewnętrznym Nauczycielem, […], to wśród istot stworzonych nikt lepiej od Niej nie zna Chrystusa; nikt nie może, tak jak Matka, wprowadzić nas w głęboką znajomość Jego misterium”.

Śpiew: „Zawitaj Królowo Różańca” (czwarta zwrotka).

L2: „Szkoła Maryi okazuje się tym skuteczniejsza, jeśli pomyśleć, że prowadzi ją Ta, która uzyskuje dla nas w obfitości dary Ducha Świętego, a zarazem daje nam przykład owej «pielgrzymki wiary», w której jest niezrównaną Mistrzynią. Wobec każdej tajemnicy swego Syna zachęca nas Ona, jak to było przy zwiastowaniu, do zadawania z pokorą pytań, które otwierają na światło”.

Śpiew: „Zawitaj Królowo Różańca” (piąta zwrotka).

L1: „O, błogosławiony różańcu Maryi, słodki łańcuchu, który łączysz nas z Bogiem; więzi miłości, która nas jednoczysz z aniołami; […] Nigdy cię już nie porzucimy. Matko nasza droga, Ucieczko grzeszników, Władczyni, Pocieszycielko strapionych bądź błogosławiona, dziś i zawsze, na ziemi i w niebie”. Rozważając te tajemnice pozostańmy w chwili ciszy.

Chwila ciszy.

Śpiew: „Zdrowaś Maryjo, Bogarodzico”.

Cząstka Różańca

P: Maryjo, Królowo Różańca Świętego, we wspólnej modlitwie chcemy wynagradzać Ci za bluźnierstwa i niewdzięczności, którymi jest obrażane Twoje Niepokalane Serce. Prosimy wstawiaj się za nami u Boga.

Witaj Królowo. Ojcze nasz. Zdrowaś Maryjo (3x). Chwała Ojcu.

Tajemnica pierwsza: Modlitwa Pana Jezusa w Ogrójcu

P: Panie Jezu, Twoja modlitwa w Getsemani przemienia naszą modlitwę i całe nasze życie. Twoja męka to początek naszego zbawienia. Przyjmujesz na siebie nasze grzechy i grzechy całego świata. Dziękujemy Ci, Panie Jezu.