MODLITWA
W PIERWSZĄ SOBOTĘ MIESIĄCA

90	marzec 2024

Do pobrania: PDF

Myśli do homilii

1. Kończy się drugi tydzień Wielkiego Postu. Wraz z całym Kościołem trwamy na drodze nawrócenia i pokuty, rozważając słowo Boże. W czwartek słuchaliśmy przypowieści Chrystusa o bogaczu i Łazarzu, wczoraj odczytywana była przypowieść o dzierżawcach winnicy, którzy nie tylko nie oddali właścicielowi należnego plonu, ale pobili jego sługi, a umiłowanego syna zabili. Dziś brzmi w naszych uszach przypowieść o miłosiernym ojcu i jego dwóch synach. Każda z tych przypowieści mówi o zagrożeniach, które stają przed człowiekiem, a także o konsekwencjach, jakie musi on ponieść za swoje czyny. Poniósł te konsekwencje obojętny na Łazarza bogacz, ponieśli je nieuczciwi pracownicy, a także syn marnotrawny i jego starszy brat.

2. Bóg nieustannie napomina nas, abyśmy nie wkraczali na złą drogę, a jeśli popełniliśmy grzech, to wzywa nas do nawrócenia. Daje nam szansę powrotu i naprawy tego, co przez grzech zostało zniszczone lub zranione. Wsłuchujemy się w to wezwanie również w kontekście pierwszej soboty miesiąca i objawień fatimskich. W pierwszym objawieniu, 13 maja 1917 roku, Matka Boża pyta dzieci: „Czy chcecie ofiarować się Bogu, aby znosić wszystkie cierpienia, które On wam ześle jako zadośćuczynienie za grzechy, którymi jest obrażany i jako prośbę o nawrócenie grzeszników?” Dzieci odpowiedziały, że będą to czynić. Dwa miesiące później, w lipcu, słyszą: „Ofiarujcie się za grzeszników i mówcie często, zwłaszcza gdy będziecie ponosić ofiary: «O Jezu, czynię to z miłości dla Ciebie, za nawrócenie grzeszników i za zadośćuczynienie za grzechy popełnione przeciwko Niepokalanemu Sercu Maryi»”.

3. Wyróżnioną formą pokuty jest cierpliwe znoszenie cierpień, trudności i niepowodzeń, jakie nas w życiu spotykają. Przeżywając Wielki Post warto przypomnieć także o znaczeniu postu eucharystycznego. Staramy się coraz głębiej przeżywać Komunię Świętą. Maryja uczy nas przyjmowania Jezusa w swoim sercu i w całym życiu. Post eucharystyczny przypomina, że powinniśmy być głodni tego niebieskiego chleba i spragnieni napoju, który daje Zbawiciel. To Jego Ciało i Jego Krew. Niech rośnie nasza tęsknota za autentycznym zjednoczeniem z Chrystusem, a także potrzeba wynagradzania za grzechy.

Medytacja o tajemnicy różańca

Rozważając tajemnice różańca chcemy pogłębić w sobie postawę pokory i dziękować Bogu za dar Komunii Świętej. To drugi warunek nabożeństwa pierwszych pięciu sobót miesiąca.

W: (Modlitwa Anioła z Fatimy): O Boże mój, wierzę w Ciebie, uwielbiam Ciebie, ufam Tobie i miłuję Ciebie. Proszę Cię o przebaczenie dla tych, którzy w Ciebie nie wierzą, Ciebie nie uwielbiają, nie ufają Tobie i Ciebie nie miłują. Trójco Przenajświętsza, Ojcze, Synu i Duchu Święty. W najgłębszej pokorze cześć Ci oddaję i ofiaruję Tobie Przenajdroższe Ciało i Krew, Duszę i Bóstwo Jezusa Chrystusa, obecnego na ołtarzach całego świata jako wynagrodzenie za zniewagi, świętokradztwa i obojętność, którymi jest On obrażany. Przez nieskończone zasługi Jego Najświętszego Serca i przez przyczynę Niepokalanego Serca Maryi, proszę Cię o łaskę nawrócenia biednych grzeszników.

P: Panie Jezu, obecny w Najświętszym Sakramencie, klękamy przed Tobą w kolejną pierwszą sobotę miesiąca. Uczestniczyliśmy w Eucharystii i przyjęliśmy Ciebie w Komunii świętej. Przeżywaliśmy to niezwykłe wydarzenie z Maryją, naszą niebieską Matką, która zawsze prowadzi nas do Ciebie, uczy nas rozważać Twoje życie, śmierć i zmartwychwstanie. Idąc za Jej wskazaniem rozważamy różańcowe tajemnice. W dzisiejszej medytacji kierujemy naszą uwagę w stronę Wieczernika, gdzie przekazałeś nam dar Eucharystii. Pragniemy za ten niezwykły, najwspanialszy dar dziękować i wielbić w Nim Ciebie, który dałeś się nam do końca. (Po każdym krótkim rozważaniu pozostaniemy przez chwilę w ciszy).

Chwila ciszy

L1: Panie, nasz Mistrzu i Nauczycielu, podczas Ostatniej Wieczerzy dałeś swoim uczniom nowe przykazanie. Mają się wzajemnie miłować, tak jak Ty ich umiłowałeś. Twoja miłość ma swoje źródło w Ojcu. Jesteś Jego odwiecznym Synem. Jesteś w Nim, a On w Tobie. Tą boską miłością obdarzasz ludzi. Posyłasz im Ducha Świętego, który przenika ich ludzką miłość i sprawia komunię Kościoła.

Chwila ciszy

L2: W przypowieści o winnym krzewie ukazujesz nam, Panie, głębię zjednoczenia z Tobą. Mówisz: „Ja jestem prawdziwym krzewem winnym, a Ojciec mój jest tym, który go uprawia. Każdą latorośl, która we Mnie nie przynosi owocu, odcina, a każdą, która przynosi owoc, oczyszcza, aby przynosiła owoc obfitszy. Wy już jesteście czyści dzięki słowu, które wypowiedziałem do was. Wytrwajcie we Mnie, a Ja będę trwał w was. Podobnie jak latorośl nie może przynosić owocu sama z siebie – jeśli nie trwa w winnym krzewie – tak samo i wy, jeżeli we Mnie trwać nie będziecie. Ja jestem krzewem winnym, wy – latoroślami”.

Chwila ciszy

L1: Zostaliśmy wszczepieni w Ciebie, Panie, w czasie chrztu świętego, a Ty w każdej Komunii Świętej tę jedność umacniasz. Zapraszasz nas do Wieczernika i karmisz swoim Ciałem. Umacniasz w nas postawę dziecięctwa wobec Ojca niebieskiego. Ty jesteś Jego Synem umiłowanym, a my, zjednoczeni z Tobą i uczestniczący w Twoim synowskim życiu, uczymy się powtarzać za Tobą wołanie: „Abba, Ojcze”.

Chwila ciszy

L2: Do świętej siostry Faustyny powiedziałeś, Jezu: „Opuściłem tron nieba, aby się z tobą połączyć. To jest rąbek dopiero, a już dusza twoja omdlewa z miłości, lecz jak się serce twoje zdumieje, gdy Mnie ujrzysz w całej chwale! Lecz chcę ci powiedzieć, że to życie wiekuiste musi się zapoczątkować już tu na ziemi przez Komunię świętą. Każda Komunia czyni cię zdolniejszą do przebywania z Bogiem przez całą wieczność”.

Chwila ciszy

L1: Apostołka Twojego miłosierdzia, Panie, traktowała przyjęcie Komunii Świętej jako najuroczystszą chwilę w swoim życiu. Za każdą Komunią tęskniła i za każdą dziękowała Trójcy Przenajświętszej. Wielokrotnie notowała w swoim „Dzienniczku” podobne do tych słowa: „Kiedy moje siły zaczną słabnąć, oto Komunia święta podtrzyma mnie i doda mi mocy. Naprawdę lękam się dnia, w którym bym nie przyjęła Komunii świętej. Moja dusza czerpie z niej przedziwną siłę. O Hostio żywa, światło mej duszy!”

Chwila ciszy

L2: Panie Jezu, pełni zdumienia i radości, rozważamy tajemnicę Eucharystii. Powracamy do niej często, gdy odmawiamy różańcowe tajemnice światła, a przede wszystkim wtedy, gdy gromadzimy się przy ołtarzu, gdzie pod przewodnictwem kapłana, misterium Wieczernika staje się naszym udziałem. Ogarnięci miłością Niepokalanego Serca Maryi i doświadczając Jej obecności przy nas, pozostajemy w cichej modlitwie, adorując Cię, Panie i uwielbiając w niezwykłym darze Eucharystii.

Chwila ciszy.

Śpiew: „Upadnij na kolana” lub inny.

Cząstka Różańca

Maryjo, Matko Boża Różańcowa, naucz nas kontemplować mękę Jezusa i czerpać z niej siły do dobrego przeżywania codzienności.

Witaj Królowo. Ojcze nasz. Zdrowaś Maryjo (3x). Chwała Ojcu.

Tajemnica pierwsza: Modlitwa Pana Jezusa w Ogrójcu

P: Zanim zostaniesz osądzony i ukrzyżowany, Panie, trwasz w Ogrójcu na rozmowie z Ojcem. Przez Twoją mękę, proszę Cię, mój Zbawicielu, przymnóż mi wiary w Twoją nieustanną obecność przy mnie i udziel mi łaski głębokiej modlitwy i wdzięczności, gdy będę przystępować do Komunii Świętej.