 |
MODLITWA
|
Myśli do homilii
1.Przeżywamy wigilię Zesłania Ducha Świętego. Kończymy w świętowanie okresu wielkanocnego. Kończymy również czytanie Ewangelii zapisanej przez św. Jana Apostoła. Ostatnie upomnienie Jezusa skierowane do św. Piotra, a także do nas, brzmi: „Nie dociekaj, jaki będzie los innych, tylko pójdź za Mną”. W kolejnych tygodniach okresu wielkanocnego, czytając Dzieje Apostolskie, poznawaliśmy losy tych, którzy poszli za Jezusem. Cechą charakterystyczną ich posługi apostolskiej było działanie w mocy Ducha Świętego, którego otrzymali w Dniu Pięćdziesiątnicy.
2. Dziś, w pierwszą sobotę miesiąca, chcemy znów z uwagą i miłością kontemplować niezwykłe dzieło Ducha Świętego, jakim było i jest Niepokalane Serce Maryi. W litanii do Najświętszego Serca Jezusa wyznajemy, że „Serce Jezusa (zostało) w łonie Dziewicy Maryi przez Ducha Świętego utworzone”. Czy w inny sposób został ukształtowane Niepokalane Serce Maryi? Również ono jest dziełem Ducha Świętego, a Maryja ten wielki dar przyjęła z miłością. Zanim Duch Święty napełnił Apostołów i dał im szczególny udział w zbawczej misji Jezusa Chrystusa, wcześniej napełnił Maryję, wybraną na Matkę Syna Bożego, która stała się Królową Apostołów.
3. Wpatrując się w Nią, pełną Ducha Świętego, lepiej rozumiemy słowa Jezusa o bluźnierstwie przeciw Duchowi Świętego. Kto wyśmiewa lub poniża niepokalane poczęcie lub dziewictwo Maryi, ten występuje przeciw Duchowi Świętemu, gdyż to On obdarzył Maryję szczególnymi łaskami i On uzdolnił Ją do godnego spełniania powierzonej Jej misji. Jej Niepokalane Serce cierpi niejako podwójnie. Grzechy ludzi bolą Ją osobiście jako kochającą Matkę. Bolą Ją również dlatego, że jest Ona w pełni świadoma, iż kto Ją poniża i wyśmiewa, ten poniża obecnego w Niej Ducha Świętego, a w wielu przypadkach bluźni przeciw Duchowi Świętemu.
4. W dzisiejszym nabożeństwie pierwszosobotnim będziemy przyzywać rozważać różańcową tajemnicę zesłania Ducha Świętego. Będziemy z wiarą przyzywać Tego, który odnawia oblicze ziemi, aby przemienił również nasze serca.
Medytacja o tajemnicach różańca
Zgodnie z prośbą Matki Bożej, w 15-sto minutowej medytacji nad tajemnicami różańca, wynagradzajmy Jej za wszystkie zniewagi i niewdzięczności, którymi jest obrażana.
(Śpiew na wystawienie Najświętszego Sakramentu).
W: (Modlitwa Anioła z Fatimy): O Boże mój, wierzę w Ciebie, uwielbiam Ciebie, ufam Tobie i miłuję Ciebie. Proszę Cię o przebaczenie dla tych, którzy w Ciebie nie wierzą, Ciebie nie uwielbiają, nie ufają Tobie i Ciebie nie miłują. Trójco Przenajświętsza, Ojcze, Synu i Duchu Święty. W najgłębszej pokorze cześć Ci oddaję i ofiaruję Tobie Przenajdroższe Ciało i Krew, Duszę i Bóstwo Jezusa Chrystusa, obecnego na ołtarzach całego świata jako wynagrodzenie za zniewagi, świętokradztwa i obojętność, którymi jest On obrażany. Przez nieskończone zasługi Jego Najświętszego Serca i przez przyczynę Niepokalanego Serca Maryi, proszę Cię o łaskę nawrócenia biednych grzeszników.
P: Bądź uwielbiony, Duchu Święty. Jesteś pośród nas z Ojcem i Synem, jesteś Maryją, Matką Boga i naszą Matką. Jak dwa tysiące lat temu apostołowie potrzebowali obecności Maryi i „trwania na modlitwie” wspólnie z Nią, tak i my dzisiaj potrzebujemy Jej pośrednictwa, zrodzonego z pełni Twoich darów. Przez Nią prosimy Cię, Duchu Święty, abyśmy z wiarą oczekiwali na Twoje zstępowanie na Kościół i na nas. Niech Ona nas prowadzi i niech wspiera nas swoją modlitwą. Wpatrzeni w Jej Niepokalane Serce, rozważamy różańcową tajemnicę Pięćdziesiątnicy. Wsłuchujemy się w słowa, które nam przypominają o Twojej obecności i Twoim działaniu. Rozważamy je w ciszy i z wiarą wołamy: „Przyjdź, Duchu Święty”.
Chwila ciszy
L1: Z Ewangelii według św. Jana: „Wieczorem owego pierwszego dnia tygodnia, tam gdzie przebywali uczniowie, […] przyszedł Jezus, stanął pośrodku i rzekł do nich: «Pokój wam! Jak Ojciec Mnie posłał, tak i Ja was posyłam». Po tych słowach tchnął na nich i powiedział im: «Weźmijcie Ducha Świętego!ˮ (J20,19.21-22).
Śpiew aklamacji, np.: Duchu Święty przyjdź…, niech wiara zagości.
L2: Z nauczania św. Jana Pawła II: „Gdy Jezus mówi: «Weźmijcie Ducha Świętego!», to znaczy: weźmijcie ode Mnie to Boże życie, to Boże synostwo, które Ja przyniosłem na świat i zaszczepiłem w dziejach człowieka. Ja sam, Przedwieczny Syn Boży, za sprawą Ducha Świętego stałem się Synem człowieczym z Dziewicy Maryi, i wy również mocą tego samego Ducha macie się stawać we Mnie i przeze Mnie przybranymi dziećmi Bożymi” (Św. Jan Paweł II, Filipiny, 14.01.1995).
Śpiew aklamacji, np.: Duchu Święty przyjdź.
L1: „«Weźmijcie Ducha Świętego!», to znaczy: Przejmijcie ode Mnie to dziedzictwo łaski i prawdy, które sprawia, że stajecie się jednym Ciałem duchowym i mistycznym ze Mną. «Weźmijcie Ducha Świętego!» znaczy również: stańcie się uczestnikami Królestwa Bożego, które Duch Święty zaszczepia w waszych sercach za sprawą cierpienia i ofiary Syna Bożego, ażeby Bóg mógł coraz bardziej stawać się wszystkim we wszystkich (por. 1 Kor 15, 28)” (Filipiny, 14.01.1995).
Śpiew aklamacji, np.: Duchu Święty przyjdź.
L2: „Opisując zadanie, jakie Duch ma pełnić w Kościele, Chrystus używa bardzo znamiennych słów: «On was wszystkiego nauczy i przypomni wam wszystko, co Ja wam powiedziałem». […] Duch Święty jest więc obiecany Kościołowi i każdemu wiernemu jako wewnętrzny Nauczyciel, który we wnętrzu sumienia i serca sprawia, że rozumie się to, co się wprawdzie usłyszało, ale czego nie można było pojąć” (Św. Jan Paweł II, Catechesi tradendae, 72).
Śpiew aklamacji, np.: Duchu Święty przyjdź.
L1: „Owo tchnienie życia Bożego, Duch Święty, daje o sobie znać – w swej najprostszej i najpowszechniejszej zarazem postaci – w modlitwie. Piękna i zbawienna jest myśl, że gdziekolwiek ktoś modli się na świecie, tam jest Duch Święty, ożywcze tchnienie modlitwy. Piękna i zbawienna jest myśl, że jak szeroko rozprzestrzenia się modlitwa na całym okręgu ziemi, w przeszłości, teraźniejszości i przyszłości, tak rozległa jest obecność i działanie Ducha Świętego, który «tchnie» modlitwę w serce człowieka” (Św. Jan Paweł II, Dominum et Vivificantem, 65).
Śpiew aklamacji, np.: Duchu Święty przyjdź.
L2: „Elżbieta przy nawiedzeniu wykrzyknęła: «Błogosławiona jesteś, któraś uwierzyła» (Łk 1,45). Ewangelista pisze, iż «Duch Święty napełnił Elżbietę» (Łk 1,41), gdy odpowiadała na pozdrowienie Maryi. W Wieczerniku jerozolimskiej Pięćdziesiątnicy, «wszyscy zostali napełnieni Duchem Świętym» (Dz 2,4). I Ta, która «poczęła z Ducha Świętego» (por. Mt 1,18), również została na nowo Nim napełniona. Cała Jej droga wiary, miłości, doskonałego zjednoczenia z Chrystusem, od tej Pięćdziesiątnicy zespoliła się z drogą Kościoła” (Św. Jan Paweł II, Audiencja generalna, 28.06.1987).
Śpiew aklamacji, np.: Duchu Święty przyjdź.
L1: Wzywajmy w cichej modlitwie Ducha Świętego. Niech zstąpi na nas, tu obecnych. Niech napełnia cały Kościół. Niech odnawia oblicze ziemi.
Chwila ciszy.
Śpiew aklamacji, np.: Duchu Święty przyjdź.
Cząstka Różańca
Wynagradzajmy Maryi, zgodnie z Jej prośbą, za wszelkie zniewagi, jakich Ona doznaje od ludzi.
P: Módlmy się z Maryją, która trwa w Wieczerniku z Apostołami i wyprasza nam dar Ducha Świętego.
Witaj Królowo. Ojcze nasz. Zdrowaś Maryjo (3x). Chwała Ojcu.
Tajemnica pierwsza: Zmartwychwstanie Pana Jezusa
P: Jezu, Ty powiedziałeś: «Ja jestem zmartwychwstaniem i życiem» (J11,25). Tajemnica Twojego zmartwychwstania przywraca nam wiarę w to, że można żyć, kochać i powstawać. Nie dlatego, że my, ale dlatego, że Ty tego chcesz. Bądź uwielbiony, Panie nasz i Boże.
L: Ojcze nasz. Zdrowaś Maryjo (10x). Chwała Ojcu. O mój Jezu.
Tajemnica druga: Wniebowstąpienie Pana Jezusa
P: Jezu, Ty powiedziałeś: «Ja jestem z Wami przez wszystkie dni, aż do skończenia świata» (Mt 28,20). Odchodząc pozostajesz z nami. Zamieszkujesz w naszych sercach. Bądź uwielbiony, Panie nasz i Boże.
L: Ojcze nasz. Zdrowaś Mario (10x). Chwała Ojcu. O mój Jezu.
Tajemnica trzecia: Zesłanie Ducha Świętego
P: Jezu, Ty powiedziałeś: «Duch Święty wszystkiego was nauczy» (J 14, 26). Uczy nas wrażliwości na grzech, który rani. Uczy nas modlitwy, którą do Ciebie zanosimy. Bądź uwielbiony, Panie nasz i Boże.
L: Ojcze nasz. Zdrowaś Maryjo (10x). Chwała Ojcu. O mój Jezu.
Tajemnica czwarta: Wniebowzięcie NMP
P: Jezu, Ty powiedziałeś: «Ojcze, chcę, aby także ci, których mi dałeś, byli ze mną gdzie Ja jestem» (J 17,24). Pierwszą, wobec której spełniłeś tę obietnicę, była Maryja. Wziąłeś Ją z ciałem i duszą do nieba. Bądź uwielbiony, Panie nasz i Boże.
L: Ojcze nasz. Zdrowaś Maryjo (10x). Chwała Ojcu. O mój Jezu.
Tajemnica piąta: Ukoronowanie NMP
P: Jezu, Ty powiedziałeś: «Wytrwajcie w miłości mojej!» (J15,9). Maryja wytrwała w niej najpiękniej z ludzi. Dlatego uczyniłeś ją Matką i Królową tych, których odkupiłeś na krzyżu. Bądź uwielbiony, Panie nasz i Boże.
L3: Ojcze nasz. Zdrowaś Maryjo (10x). Chwała Ojcu. O mój Jezu.
P: Wierzę w Boga.
(Można odmówić inne modlitwy, jeśli taka jest praktyka we wspólnocie. Jeśli modlitwa była przeżywana przed wystawionym Najświętszym Sakramentem, następuje błogosławieństwo).