 |
ZELATOR luty 2025 |
91 |
Do pobrania: pdf
Pielgrzymi nadziei
Drodzy Zelatorzy Żywego Różańca,
Ważnym przeżyciem roku jubileuszowego jest pielgrzymka. Dla członków Żywego Różańca duchowe pielgrzymowanie jest codziennością. W swoich medytacjach udają się do miejsc, w których żył i działał Jezus. Każde spotkanie z Nim na modlitwie umacnia naszą nadzieję. Różaniec jest dla nas wielką „szkołą nadziei”.
W Jezusie, Synu Bożym, który stał się człowiekiem, pokładamy nadzieję w naszym życiu rodzinnym i w modlitwie za wszystkie rodziny. Jezus bowiem przez trzydzieści lat żył w rodzinie i uświęcił wszystkie wymiary tej rodzinnej rzeczywistości. W ten świat nieustannie wprowadzają nas radosne tajemnice.
W Jezusie, Nauczycielu i Mistrzu, który opuszcza dom rodzinny i podejmuje publiczną działalność, pokładamy naszą nadzieję. On idzie nad Jordan, potem do Kany Galilejskiej, następnie wędruje przez miasta i wioski, zabiera uczniów na górę Tabor i gromadzi ich w Wieczerniku. Jego słowa są światłem, a Jego czyny są umocnieniem. Naszą modlitwą, szczególnie w czasie rozważań tajemnic światła, ogarniamy wszystkie wymiary naszych miast i wiosek, naszej ojczyzny i całego świata.
Tajemnice bolesne jeszcze pełniej objawiają miłość Jezusa do Ojca niebieskiego i do ludzi. Możemy zaufać Temu, który za nas przyjmuje biczowanie i cierniem koronowanie, bierze krzyż na swoje ramiona, przechodzi bolesną drogę krzyżową i oddaje życie na Golgocie. On jest naszą nadzieją na zbawienie, na zwycięstwo nad złem, na oczyszczenie z grzechów i udział w życiu Bożym.
Jezus jest naszą nadzieją w perspektywie życia wiecznego. On zmartwychwstał i wstąpił do Ojca. Zesłał na nas Ducha Świętego, wziął Maryję do nieba z ciałem i duszą i uczynił Ją Królową nieba i ziemi. Ufajmy Mu bezgranicznie.
Ks. Stanisław Szczepaniec
Modlitwa za wstawiennictwem bł. Pauliny Jaricot
9 stycznia obchodziliśmy liturgiczne wspomnienie bł. Pauliny Jaricot – założycieli Żywego Różańca i Papieskiego Dzieła Rozkrzewiania Wiary. W tym szczególnym dniu z serc wielu wiernych czcicieli różańca świętego, wznosiły się modlitwy za jej wstawiennictwem, wyrażane słowami litanii czy nowenny. Niektóre wspólnoty uczestniczyły w adoracji Najświętszego Sakramentu, a w różańcowych rozważaniach wykorzystano teksty bł. Pauliny.
Te i inne inicjatywy modlitewne, podejmowane w naszej archidiecezji, świadczą o rozwoju czci tej wyjątkowej błogosławionej, która w czasach zwątpienia i powszechnego braku nadziei, odważnie głosiła Chrystusa. Powstały nowe wspólnoty Żywego Różańca, w tym różaniec rodziców za dzieci. Wspólnoty te za patronkę obrały właśnie bł. Paulinę Jaricot. Wyjątkowy akt modlitwy, podjęła parafia pw. św. Marii Magdaleny w Trzebuni, w której każdego 9 tego dnia miesiąca, przez cały Rok Święty, aż do Jubileuszu 200-lecia Żywego Różańca w 2026 r. odmawiana będzie modlitwa różańcowa za wstawiennictwem naszej Założycielki w intencji rozwoju wspólnot Żywego Różańca oraz o jej kanonizację.
Niech błogosławiona Paulina wyprasza u Boga potrzebne łaski, abyśmy osiągnęli głęboką dojrzałość duchową, a poznając coraz lepiej tę niezwykłą postać mogli naśladować przykład jej życia, rozważając przy tym wypowiedziane przez nią słowa: Wszystkie łaski, wszelkie światło czerpałam z tajemnic różańcowych i one uczyniły moje życie owocnym.
Teresa Lelek
Pielgrzymka Zelatorów do Ludźmierza
W Sanktuarium Matki Bożej Królowej Podhala w Ludźmierzu, 26 stycznia 2025 r., przeżywaliśmy kolejny dzień skupienia zelatorów, w bardzo licznym gronie. Była to również pielgrzymka do kościoła jubileuszowego, gdzie wypraszaliśmy łaski Roku Świętego dla wszystkich.
Pierwszym i głównym przeżyciem pielgrzymki była Eucharystia z słowem Bożym umacniającym naszą nadzieję. Posługi podjęli w niej przedstawiciele róż z Podhala. Druga część spotkania miała miejsce w kaplicy św. Jana Pawła II. Uczestnicy wysłuchali w niej krótkiej konferencji ks. Stanisława, a także świadectw przedstawicielek Rady ŻR. P. Anna przypomniała postać bł. Pauliny Jaricot oraz Sługi Bożego Jana Tyranowskiego, a p. Urszula podzieliła się doświadczeniami z uczestnictwa w spotkaniach diecezjalnych i ogólnopolskich, które pomagają w pełnieniu posługi zelatora. Po odmówieniu dziesiątki różańca, udaliśmy się do domu pielgrzyma, gdzie przygotowany był poczęstunek.
zdj. Jan Byczkowski
Po podzieleniu się opłatkiem i śpiewie kolęd, nastąpiła rozmowa przy stole, przekazanie komunikatów, wymiana adresów kontaktowych, a także dystrybucja materiałów o życiu bł. Pauliny Jaricot oraz o św. Filomenie, patronce Żywego Różańca.
Anna Włodarczyk
Wsparcie dla misji
Obok bł. Pauliny Jaricot niekwestionowaną patronką misji jest również nasza rodaczka bł. Maria Teresa Ledóchowska. Jak sama przyznaje, pomysł założenia zgromadzenie zakonnego wspierającego misje zrodził się w jej sercu w 1888 r. pod wpływem żarliwych słów, prymasa Afryki, kardynała Karola Lavigerie, który apelował o zaangażowanie się, zwłaszcza kobiet katoliczek, w krucjatę zniesienia niewolnictwa. Wskazał na kanonizowanego właśnie w 1888 r. jezuitę Piotra Klawera, który opiekował się czarnoskórymi niewolnikami przywożonymi z Afryki do Kartageny (pd-wsch Hiszpania).
Wykorzystując swoje talenty pisarskie i znajomość języków obcych, Maria Teresa Ledóchowska zaczęła publikować artykuły na temat misji afrykańskich w wiedeńskim czasopiśmie katolickim, a od 1891 r. w redagowanym przez siebie czasopiśmie Echo z Afryki wydawanym w dziewięciu językach! W 1894 r., sześć lat od wysłuchania apelu prymasa Afryki, Maria Teresa założyła Zgromadzenie Sióstr Misjonarek św. Piotra Klawera (Siostry Klawerianki) w celu wspierania misjonarzy w prowadzeniu do poznania i umiłowania Boga tych, którzy Go jeszcze nie znają, szczególnie w Afryce.
Bł. Maria Teresa Ledóchowska w swoje dzieło włączyła tysiące osób świeckich. Jej zasługi na polu misji i walki z niewolnictwem zjednały jej miano „Matki Afryki”, chociaż nigdy Afryki nie odwiedziła. Zupełnie jak bł. Paulina Jaricot, która nigdy nie była w krajach misyjnych.
Warto zajrzeć na stronę https://www.klawerianki.pl/, gdzie można znaleźć dodatkowe informacje na temat samego zgromadzenia jak i działalności apostolskiej podejmowanej przez siostry.
Anna Włodarczyk
Różaniec rodziców za dzieci (4)
W rozważaniu elementów modlitewnego towarzyszenia dorosłym dzieciom, w czasie ich rodzicielstwa, w kontekście różańcowej tajemnicy Zwiastowania, zaakcentowaliśmy już znaczenie: zaufania, wrażliwości, cierpliwości, a ostatnio pokory.
Papieska intencja na luty: „O powołania do życia kapłańskiego i zakonnego”
Módlmy się, aby wspólnota kościelna potrafiła przyjąć młodych odkrywających powołanie do służby Chrystusowi w życiu kapłańskim lub zakonnym, z ich pragnieniami i wątpliwościami.
Dziś dotykamy kolejnej „przestrzeni” ukrytej w tajemnicy Zwiastowania – wierności; Maryjnego: „oto ja służebnica”, rozumianej jako niewzruszona wola i stała gotowość wspierania dorosłego (samodzielnego i wolnego) dziecka nawet w sytuacji, gdy dziecko uparcie błądzi, ponosząc co rusz konsekwencje swoich decyzji. Wierności przejawiającej się w tolerancji i szacunku dla wolnych wyborów dorosłego dziecka, nawet jeśli stoją w sprzeczności w najlepszą osobistą wiedzą i doświadczeniem. Wierności domagającej się od babci czy dziadka służenia wytrwałego i zdeterminowanego. Zapominania o sobie i własnych (najszlachetniejszych nawet) racjach. Zaparcia się siebie, mimo że wielokrotnie pcha się na usta (z gorzką satysfakcją): „a nie mówiłem” czy „przecież ostrzegałem”. Miarą wierności stają się wtedy: dyskrecja i „aksamitna” wręcz delikatność, w wyrażaniu swoich opinii i sugestii; tak, by mówiąc prawdę (często trudną) nie podkopywać u młodego rodzica wiary w swoją wartość i zaufania do siebie samego. A ilekroć to spotyka się z niezrozumieniem i irytacją, umieć wybaczyć i zapomnieć.
Niech kontemplacja nazaretańskiej tajemnicy różańca jak pryzmat rozszczepia oślepiający blask bijący od Niepokalanej w urzekające widmo przenikających płynnie się cnót: zaufania, cierpliwości, wrażliwości, pokory i wierności. I niezliczonych innych, za łaską Boga osiągalnych dla każdego z nas, których domaga się Trójjedyna Miłość – Bóg.
Rafał Biskup
Redaktor: Ks. Stanisław Szczepaniec